Lieve Serena,
Mijn allereerste herinnering aan jou is van zo'n 28 jaar geleden. Jullie waren nieuw op de tuin en we deden een potje blikkie trap. Wij zaten in hetzelfde team en we waren in een hoek gedreven. We gingen door de tuin van iemand anders en jij bedacht dat we wel slootje konden springen naar de overkant. Ik was daar veel te braaf voor, maar jij durfde wel. Jij had lef! Jij belandde met 2 benen in de sloot. Ik heb je eruit getrokken en we zijn lachend teruggelopen naar het veld.
In deze herinnering zit heel veel van jou. Genieten van het leven, nieuwe dingen doen, lachen, en ook een beetje de grenzen opzoeken.

Lieve Serena, je hebt gevochten tot het eind, niet klaar om het leven los te laten en dat snap ik! Het was veel te kort.
Ik wens Gabriel, Pascal, Jack, Richella, Valesca en alle andere familie heel veel kracht en sterkte.
Door de mooie herinneringen en verhalen zal Serena er altijd zijn.

Mandy

I’m trying to watch a sun that doesn’t rise here in the west. It never will. The world rotates in the same direction. This day will start, even in darkness.

Lieve Serena
Until we meet again 🖤