Lieve Sasha,

Ik vind het bizar dat ik dit bericht voor jou nu aan het typen ben. Dat de wereld nu verder draait zonder jouw bijzondere zijn, kan ik niet bevatten. Je hoort bij het leven en ik wil je helemaal niet loslaten. Iemand zoals jij zijn er niet veel van. Ik ken niemand die zo bevlogen is, zo creatief, zo gepassioneerd, zo slim, zo lief, zo ontzettend gezellig en zo ontzettend jij. Sinds gisteren kan ik alleen maar aan flarden van herinneringen denken die we de afgelopen 15 jaar bij elkaar hebben gespaard. Hoe je vader 180 km over de snelweg reed en we vervolgens bakken snoep van de Makro opaten op de achterbank. Of hoe je opeens besloot dat je fan was van Harry Potter, en binnen een week alle films woord voor woord kon meepraten. Of hoe je bij mama in de keuken vertelde dat je op mannen viel, voor het eerst aan iemand (niet dat ook maar iemand verbaasd was). Of hoe we ooit naar een vlooienmarkt gingen en jij alles alleen maar heel goor vond. Of hoe jij precies uitrekende welke toets je wilde herkansen, en daar dus maar een leeg vel inleverde. Of hoe ik voor het eerst van mijn leven stomdronken werd in Amsterdam, en je me achterop de fiets mee naar huis moest nemen. Of hoe je in elk goor detail kon vertellen hoeveel poep, pis, bloed en kots je weer had opgeruimd op je werk. Of hoe je me mee trok naar een of andere loods in Noord om voor honderden euro’s aan latex en nep bloed te kopen, om me vervolgens maanden lang nep afgehakte oren en wonden te laten zien. Sasha, er is niemand zoals jij. Lieverd, ik ga je missen. En eigenlijk doe ik dat nu al onvoorstelbaar veel 🩷🦄

Vriend, wat doe je me aan. Ik ga proberen je te begrijpen. Ik snap dat je het leven heel moeilijk vond en het "niet meer zat zitten" omdat je geen uitzicht op verbetering zag. Ik accepteer die beslissing van je maar neem van me aan dat ik die van Rutger-Jan nog niet eens een plek heb kunnen geven. Het is een deja vu. Het laat me niet los en dat geldt nu ook voor jou. Nu heb ik 2 rakkers om te bedenken waar het mis is gegaan en wat wij hadden kunnen doen. Ergens en eens zou er toch wel een lichtje zijn gaan schijnen? Voor jullie was kennelijk de nood zo hoog dat jullie daar niet op hebben kunnen wachten. Ik ga dus akkoord met je beslissing maar je laat wel veel bedroefde mensen achter.
Ok. je was me voor in de keuze van je kist. Ik ga voor bamboe. De rest: roze is prima, samen met de bubbels en de borrelhapjes i.p.v. kleffe cake en koffie. Helemaal goed. Het zal geen feest zijn maar we gaan ons best voor je doen het zo luchtig mogelijk te maken.
Maak je geen zorgen en accepteer de rust die in je gekomen is.
Tot ziens aan gene zijde.
Hans en Cobi

Ik heb Sacha leren kennen op MC de Poort, Bergen op Zoom. Een bijzonder mens op vele vlakken en wel dusdanig dat ik het een en ander niet altijd kon rijmen, maar dat maakte hem zo bijzonder. Een marineman vol tatoeages maar absoluut geen haantje maar juist zeer begaand met iedereen, zowel patiënten als collega’s als personeel. Leergierig over de kleinste dingen die hij helemaal uitzocht. Heel bijzonder. De tegenstellingen van wat hij was en zijn gedrag , altijd vrolijk en zijn interesse in alles en iedereen. Heel bijzonder. Ik ga hem missen maar hij blijft in mijn gedachten altijd aanwezig. Gaston van de Weijer