Sander, ik heb je in de vorige eeuw leren kennen als de grote broer van Menno. Ik kwam je tegen tijdens zijn verjaardag, andere avonden, verhuizing etc. Ik weet nog zo goed dat Menno mij vertelde dat je ziek was....wat een verdriet. Ergens begin deze eeuw werden we vriendjes op Hyves en daar is mijn bewondering voor jou nog groter geworden. Tandjes wat was jij dapper, zo ongelofelijk positief, en met een ongeëvenaarde humor, de liefde voor je gezin ging jij het gevecht met die kut kanker aan. Ja en toen.. toen kreeg ik zelf 2x die kut kanker. Mede door jou heb ik me hier doorheen weten te knokken, jij was mijn voorbeeld hoe om te gaan in deze situatie. Je was mijn HELD geworden. En dan hadden we ook nog een gezamenlijke passie, ons cluppie Feyenoord. Iedere thuiswedstrijd haalde ik je thuis op en gingen we samen naar het stadion. Op die dagen wist ik niet alleen, maar voelde ook lijfelijk wat een geweldige kerel jij was. Trots op jou paradijsvogel en jou stamhouders, wat een voorbeeld voor vele. Negatief was je nooit (muv verloren wedstrijden) en altijd zag je wel ergens iets positiefs.
Lieve Sander, het is mij een eer en voorrecht geweest jou gekend te hebben, en waar je nu ook ben, ik zal jou altijd in mijn hart meedragen, en als het mij even tegen zit..........
Dag voorbeeld en HELD