Ik weet nog precies waar we waren toen Arnold ons belde met het vreselijke bericht dat Sander kanker had. We zaten op de fiets en de wereld stortte in.

Veel te jong was je om met zoiets te moeten dealen.
Maar ken je onze neef Sander??

Nog nooit heb ik iemand meegemaakt met zoveel doorzettingsvermogen en zo een positieve kijk op alles wat hem overkwam.

Jou positiviteit hielp niet alleen jou maar ook ons als familie.
Altijd was je bezig om ook ons te helpen, ons te laten begrijpen wat er allemaal stond te gebeuren en om ons gerust te stellen, dat jij ervoor ging!

Elk keer ging je de strijd aan!
Ook al waren de boodschappen die jij kreeg inktzwart.. Jij keek naar elk lichtpuntje in de boodschap, haalde dat naar voren en ging daar vol voor!

Je tomeloze inzet en hoe snel je weer aan het werk ging na loodzware operaties.
Je positiviteit en altijd je aandacht voor iedereen dwingt bij ons een groot respect af!

Je zwak voor je kleine nichtjes die, in jouw ogen altijd 13 zijn gebleven! Maar waarvoor je alles deed.
Bij Demi, voor een schoolopdracht, liet jij je zelfs vereeuwigen als een heuse gabber, je kon haar immers niets weigeren!!

Zo ging je ook voor je nichtjes de laatste keer weer mee de Alpe d’Huez op!
Ter voorbereiding resulteerde dit in veel familie fietsuitjes. Waardoor velen van ons van jouw heerlijke gezelschap mochten genieten.

Gelukkig kwam ook Anouk op jouw pad. Een kanjer die jou zoveel steun en liefde gaf en mooie manieren verzon om de dagen en behandelingen voor jou dragelijker te maken. Jullie probeerde van elke dag een feestje te maken. Maar hielden ook daar het belang van anderen constant in het oog!

Afgelopen zondag waren we weer aan het fietsen toen Arnold belde.. weer stortte de wereld in.

Lieve Sander, jij hebt zoveel gestreden!! Zoveel gegeven om het ook voor ons als familie begrijpelijk en dragelijk te maken. Chapeau en dank je wel.
Je mag nu rusten en vanuit boven op ons neerkijken en zeggen… Het is goed zo!

Een hele dikke knuffel van Nicole