Herinneren is een vorm van ontmoeten…

een jaar van vallen en opstaan
een jaar van hard en stil verdriet
een jaar van weten wat pijn is
een jaar van eeuwig gemis
Dag lieve zus kussssssss knuffels dominique en priscilla

lief engeltje.hier is oma weer even ik heb vorige week een fout gemaakt dus is mijn bericht niet aangekomen.vandaag is het 1 jaar alweer dat jij ons verliet en dat doet nog steeds zeer.ik las in een blad een mooi gedicht dat ik voor jou op de site zet.hier komt het gedicht.De zon zonder zijn warmte,de zee zonder het strand.een nacht waarin geen sterren stralen,de liefde zonder band.bloemen zonder kleuren,de winter zonder kou,dat is net zo onbegrijpelijk,als leven zonder jou.lieve samantha vergeten doe ik jou nooit dag mooi meisje van ons ik schrijf weer gauw dikke knuffel van opa en oma wij houden van jou .

Lieve samantha,

Ja mama is erg ziek,Ben vandaag bij haar geweest en was bedroeft haar zo te zien.We hopen dat ze beter wordt zodat ze zelf jou weer kan gaan schrijven. Nou samantha voor jou een kaarsje en een hele grote kaars voor je moeder want die kan dat op dit moment heel goed gebruiken. Liefs,irene

lieve samantha hier een woordtje van oma ik wil je even laten weten dat mama ziek is daar om is ze even niet in staat om jou op de site te bezoeken van daar dat oma dat doet je zusje priscilla is bij opa en oma zo als jij van boven kan zien van je wolkje af nu lievert oma gaat weer verder met me werktot gauw engeltje knuffel en kusjes van opa,oma en priscilla ik steek nog wat kaarsjes voor je op .

Lieve Samantha, de eerste is schijnbaar niet goed gegaan dus nog maar een keertje:

10 maanden alweer wat gaat het toch hard maar, wat er verder ook nog gebeurd in mijn leven
Jij bent er niet meer bij
Maar je bent en blijft mijn dochter
Dus leef je voort in mij
Het doet me ook wel vaker pijn.
Dat jij niet meer bij mij kan zijn.
Ik hoop dat je dit wel weet...
Dat ik jou dus nooit vergeet.Dikke kussss Mama.

Lieve Samantha, 10 maanden alweer wat gaat het toch hard maar,Wat er verder ook nog gebeurd in mijn leven
Jij bent er niet meer bij
Maar je bent en blijft mijn dochter
Dus leef je voort in mij
Het doet me ook wel vaker pijn.
Dat ik niet meer bij jou kan zijn.
Ik hoop dat je dit wel weet...
Dat ik jou dus nooit vergeet.Dikke kus Mama.

Lieve Sambrina,even weer een paar kaarsjes voor je mooie engel Samantha,liefs van Ester dochter van Aad 't Hart

Lieve Samantha, Vandaag is het alweer 9 maanden geleden en nog steeds vraag ik me af waarom?......Geen aanraking meer,
geen knuffel, geen zoen,
Waarom?
Momenten van verdriet,
tranen steeds maar weer,
het is voorbij,
je bent niet meer,
Waarom?

De wind heeft je teruggehaald.
Ik vraag me af,
waarom?
Heb ik ergens in gefaald?
Waarom?
ben ik nu juist die gene,
Waarom?
mocht ik je maar heel even lenen.

Wonder van mijn leven,
7 jaren maar,
even, maar heel even.
mocht jij mijn dochter zijn,
mijn lieve meisje klein.
Uit mijn leven weggezogen,
Waarom?
dit had niet gemogen.

In mijn hart blijf je verder leven,
daar zul je voor altijd wonen,
en samen met mij verder dromen.

Dikke Kus van Mama.

Lieve Samantha,

Mama heeft een tijdje niets geschreven
omdat mama een andere woning zoekt en plaats maakt voor een ander gehandicapt kindje, maar wel hebben Priscilla en Mama elke dag een paar kaarsjes voor je aangestoken hier. we hebben nog elke dag dat we samen om jou zitten te huilen we missen je dan ook steeds meer.Mama en priscilla gaan ook naar een ander huisje omdat Mama het in deze woning niet aan kan ik hoop dat je het Mama niet kwalijk neemt.ook al zit ik dan niet meer in ons huisje we nemen alle herinneringen met ons mee.
Jij zit voor altijd in onze gedachten en in ons hart leef je voort. Mama stopt nu even want de tranen rollen weer over me wangen. Lieve meid van me dikke kus en een hele dikke knuffel Mama komt gauw weer terug bij je.

Lieve Sambrina, Dominique en Priscilla,
Ik heb een kaarsje aangestoken voor jullie Samantha en ook voor jullie.
Wil jullie graag iets vertellen.
Mijn dochter *Patricia Ortigosa-Hertoghs, is op 1 november 2000 dodelijk verongelukt. Dat verschrikkelijke nieuws moest ik mededelen aan haar broertje,Txiki, die toen 7 jaar was.
Hij vroeg me: 'Waar is Patricia nu dan?' En ik antwoordde: 'Ze is naar de hemel, waar wij allemaal zo graag naar toe willen. Maar God heeft háár geroepen, zíj mocht nu al komen...'
Toen zei hij: 'Dus dan heeft ze eigenlijk geluk gehad!? Dan is ze nu heel blij en gelukkig?' Daarop heb ik gezegd: 'Ja, dat is zo. Zij is nu heel gelukkig, mag nu al in de hemel zijn. Maar dat neemt niet weg dat wij haar verschrikkelijk zullen missen. Zij kan ons horen en zien en kan ook best soms náást ons staan of bij ons zitten. Maar wij kunnen haar niet meer zien en niet horen, want ze heeft geen stoffelijk lichaam meer en daar hebben wij dan verdriet van. Maar als we goed nadenken moeten we eigenlijk blij zijn voor háár!'
Mijn zoontje en ik putten wel troost uit deze gedachten, misschien helpt het jullie ook om het zó te bekijken?
Ik ben er overigens ook echt van overtuigd, dat we elkaar ooit wéérzien en dat we al onze dierbare overledenen weer zien, als wij ook zover zijn…
‘k Wens jullie licht en kracht toe!
Lisette.