hay,ik wou jullie ook iets vertellen over mijn ervaring met het help syndroom.
ik was 30 weken zwanger en had heel veel pijn in mn rug, slikte elke dag ongv. 12 paracetamols.telkens als ik bij mijn verloskundige kwam ,zei ze, dat dit de normale gang van zaken was,de pijn kwam van mn spieren, die werden volgens haar op gerekt, door de groei van mn kindje.of miss had ik wel een blaas ontsteking.dus ik liet alles op nieuw testen,bij mijn eigen dokter nog niks aan de hand zeiden ze.
ik ben op mijn gevoel af gegaan en heb een andere verloskundige gevonden, gerry van de haar in apeldoorn.
de eerste x toen ik bij haar kwam voelde het al echt vertrouwd.ze zei tegen mij dat alle onderzoeken die altijd standaard bij zwangere vrouwen worden gedaan niet helemaal afgerond waren, dus er werd nog een bloedonderzoek gedaan,en werd ik naar het ziekenhuis gestuurd,voor een extra echo.die morgen voelde ik me erg ziek, en was van plan af te bellen ook al woon ik 2 min van het zieken huis.
toch ben ik in mn eentje gegaan, omdat mijn man onderweg was kwam hij pas op het moment toen ik, te horen kreeg dat ik zou moeten blijven. het ging niet goed met de zwangerschap.
dat is het enige wat de doktoren zeiden.ik werd op genomen, en moest 2 nachten achter elkaar mij zelf melden, zodat er een hart filmpje werd gemaakt van mij en mn kindje.
ik weet mijn godniet hoe ik die nachten ben door gekomen, want het voelde echt niet fijn om met een barstende koppijn op zo'n tafel teliggen helemaal alleen, en met heel veel pijn.
2 dagen later , na mijn opname,kreeg ik heel veel pijn in mn maag.... dacht ik . naderhand bleek het mn lever tezijn.ik heb werkelijk uren geschreeuwd om hulp van iemandtot dat ik bij de gynecologe kwam.
ze zag dat ik heel moeilijk stond,ze vroeg wat er aan de hand was. ik zei ook nog heel netjes, mevrouw ik heb zo veel pijn in mn maag dat ik gewoon niet recht op kan staan.dit doet echt pijn.meteen zei ze , probeer terug tegaan naar je kamer en eet en drink niks meer, vann