Dag lieve Ruurd, Jan, Corine, Thom en Bauke
Het was voor mij, op afstand, niet altijd makkelijk om Ruurd te kunnen volgen, maar denken aan Ruurd gaf en geeft me veel energie. Ruurd was altijd al een vrolijke, lieve jongen. Tijdens zijn ziekte bleek hij ook een echte doorzetter. Ruurd leek zich niet alleen zeer bewust van wat hem overkwam, als klein jochie nog, maar ook van wat hij nog wilde met zijn leven. Ik wisselde zo nu en dan wat berichten uit met Ruurd, zag hem een paar keer per jaar (op de KiKa-Run!) en kreeg veel nieuws van de familie.
De laatste keer dat ik Ruurd zag, was jammer genoeg, maar misschien wel treffend, op enige afstand. In de halve finale van de beker, tegen Ajax, zat ik met Simon en Bram helemaal onderin, aan het veld, terwijl Ruurd, Jan en Bauke helemaal boven zaten, in de Skybox recht boven ons. Ruurd stuurde trots een foto met Maarten Paes door en we konden per bericht samen de overwinning vieren en in blijdschap naar elkaar zwaaien. Wij waren ontzettend blij, niet alleen met de winst maar ook omdat Ruurd dit nog mee kon maken! Ruurd liet ons allemaal zien dat, hoe moeilijk de omstandigheden ook mochten zijn, hij toch plezier kon maken in het leven. Daar kunnen we alleen maar een voorbeeld aan nemen.
We gaan je missen, lieve, sterke Ruurd,
Jip
