Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Dag lieve Ruurd,

Geweldig mooie herinneringen aan jou, zijn voor mij met name de Runs for Ruurd. In 2016 de eerste keer dat ik meedeed, was voor mij een hele uitdaging. Maar niets in vergelijking met wat jij moest doorstaan. En door mijn deelname in jouw team ben ik in contact gekomen met jouw moeder, wat inmiddels uitgegroeid is tot een fijne hechte vriendschap…

En natuurlijk die in 2018. Yvonne en ik hadden een puzzelcadeau bedacht waar het hele Run for Ruurd team aan kon “meedoen”. Op een middag hebben we bijna 200 zakjes gevuld, ieder met een paar puzzelstukjes en een complimentje voor/over jou. Alle R4R runners hebben je bij de finish van de Kikarun een zakje gegeven, zodat je uiteindelijk de complete puzzel kreeg en kon gaan puzzelen.

Afgelopen januari tijdens winterrun stond jij, zoals altijd jouw teamleden op te wachten voor een high five bij de finish. Ik stond naast je en verontschuldigde me een beetje dat ik deze run niet mee kon lopen. Jouw reactie met een vette glimlach en je pretogen…maar hé je bent er toch en supporteren is ook heel belangrijk…zo draaide je het toch weer naar het positieve en dat voelde fijn!

Het Run4Ruurd shirt zal ik bewaren als een warme herinnering aan jou, je positiviteit, doorzettingsvermogen, wilskracht en levenslust die waren ongekend.

Een inspiratiebron voor altijd ♥
Suzanne

Een toost op ‘t leven…

Dat deden we de laatste keer dat wij elkaar zagen.
Het was voor mij een beetje ongemakkelijk.
Jij lag in bed als gevolg van deze verschrikkelijke ziekte.
Toch zag jij het positieve van de situatie en bracht een toost uit.
" Een toost op ’t leven… "
Mooi, en ook zo treffend.

We kennen elkaar via onze zoon Jasper.
Jij en Jasper maken deel uit van een hechte vriendengroep die elkaar vanaf de eerste klas van de middelbare school kent.
Jullie hebben als vriendengroep veel moois meemaakt.
Veel gezamenlijke uitjes. Samen op stap naar de stad.
Samen op een korte vakanties. Samen bier drinken.
Of gewoon gezellig een avondje gamen.
Mooie momenten om te koesteren..!

Toch waren er ook mindere momenten.
Bijvoorbeeld tijdens de behandelingen van je ziekte.
Als je na deze behandelingen weer langskwam was je altijd opgewekt.
Je benadrukte elke keer het positieve van de situatie.
Dit is wat ik zo in je bewonder, Ruurd..!!

Het ga je goed…!
Een toost op het leven…

Hein-Bert Schurink

Lieve Corine, Jan, Thom en Bauke,
nog maar 6 weken geleden: met een glas champagne in de hand bracht Ruurd een "toost op 't leven" uit samen met ons. Wat een mooi moment en een blijvende dierbare herinnering aan jullie fantastische middelste zoon en jullie broer en broertje!

We leerden Ruurd, en later jullie ook, kennen door Jasper die bij Ruurd in de klas op Niftarlake zat. Hier is een hechte vriendengroep ontstaan, waar wij vanaf de achtergrond van mee genoten. En, in de loop der jaren waren er momenten dat wij Ruurd en jullie beter leerden kennen. Bijzonder dat wij als gezin op sommige momenten zo dichtbij Ruurd en de vriendengroep mochten zijn (oa Kika, Urk, bbq-feest 18 jr) . Natuurlijk hoorden we via Jasper hoe het met Ruurd ging en wat er speelde en Corine hield ons via mailberichten goed op de hoogte. Zo wisten wij dat Ruurd een "taaie"was en positief ingesteld.

Tal van mooie activiteiten hebben de jongens ondernomen: vliegen, skydiven, bqq-en, weekendjes weg, bioscoopavonden, escape rooms en heel veel samen gamen. Niet al teveel praten, wel saamhorigheid en verbondenheid. Een van de mannen heeft de Run for Ruurd met de Kikarun geinitieerd. Wat een geweldig evenement en wat een supermooi doel om voor Ruurd en alle andere kinderen met kanker te rennen voor het leven. Vanaf de 2e Run for Ruurd hebben we steevast meegelopen. Voor Ruurd, uit diep respect voor zijn strijd. Bij de finish een high five met Ruurd. Doorgaan, niet opgeven, positief blijven, strijden tegen de ziekte. Zo heeft Kika ons meer en meer verbonden met Ruurd.

Als ik aan Ruurd denk, zie ik zijn triomfantelijke ogen voor me toen de mannen op de fiets een avondje bier gingen drinken in Tienhoven. Dit zag ik kort geleden nog een keer toen hij vrijwel zijn rijbewijs in zijn zak had. Hij kon het, hij deed het, hij ging ervoor.

Wat fijn dat onze zoon en Ruurd vrienden zijn! Wat een ervaringen hebben ze gedeeld. Letterlijk lief en leed. Herinneringen voor het leven. Wat een mooie vriendengroep. Hoe pijnlijk en verdrietig is het dat Ruurd er niet meer bij kan zijn. Vergeten zullen ze hem nooit. En, wij als ouders/gezin ook niet.

Daarom blijven we rennen voor Kika. Uit diep respect voor Ruurd. We gaan door, we geven niet op en blijven positief.

Wat een mooi mens was Ruurd. Naast verdriet voelen jullie vast heel veel trots voor jullie zoon en broer(tje)!
Liefs, Liesbeth Schurink