Vorige week woensdag: Rinus en ik zijn aan het wandelen met onze kleinzoon Steph. Een grijze Mercedes rijdt voorbij en een hand gaat omhoog. Hoihoi, we zwaaien naar Ruud. Even denk ik weer: waar is de tijd gebleven dat onze jongens bij elkaar in de klas zaten. Wat gaat de tijd toch snel en wat jammer dat we elkaar niet meer zien.
Het is zondag: we hebben elkaar in de morgen nog gezien maar Frank aan de telefoon. Ruud is overleden. Neeeeee, dat kan niet waar zijn!!!! Dat is de eerste reactie... ongeloof overheerst, maar het is echt waar! Dit is toch een nachtmerrie om mee te maken als familie zijnde?
Als wij aan Ruud denken dan denken we aan de tienerjaren van allebei onze zoons: Frank en Jack. Een gedeelte van ons leven die we samen mochten beleven: Jack met ons mee met vakantie en Frank met Ruud en Thea mee met vakantie. De ritjes van Rinus en Ruud naar Renesse om een koelkast en verdere spullen te gaan brengen en halen. Even tussendoor ernaartoe omdat ze de boel op stelten zetten. En altijd was het Ruud die er een positieve draai aan kon geven terwijl hij dan toch ook streng kon zijn. Altijd in gesprek met de jongens, jullie mogen gek doen maar er zijn grenzen. Onze zoons die samen bijverdienden bij Huisman. En de deur stond altijd open in huize Vlottes. Ruud en Thea vonden het maar wat gezellig als het huis gevuld werd met een club jongens.
Deze herinneringen kunnen wij nu alleen nog maar koesteren. Een mooi mens is met recht uit het leven gerukt. De afgelopen dagen hebben wij heel veel aan jullie, de familie die achterblijft, gedacht! En ook de komende tijd zullen onze gedachtes nog bij jullie zijn.
Hoewel ik dit bericht begon met de gedachte “wat kunnen we zeggen?” hebben mijn gedachten dit namens ons toch met jullie willen delen....

Lieve Thea, Jack en Riane en Kelly en Kevin en kleinkinderen,
heel veel sterkte met het verwerken van dit immens grote verdriet en gemis.
Voor altijd in het hart.

Liefs,
Rinus en Ria van der Gaag