Beste familie Hobo en vrienden van Rudi,
Vandaag in de werksfeer kennisgenomen van het verbijsterende nieuws dat Rudi is overleden. Mijn herinnering gaat terug naar 1990 toen een verlegen jongeman 'ons' team bij van Leeuwen Stainless kwam versterken. Het bedrijf was in de groei, dus jonge mensen kwamen, en heel veel gingen, maar niet Rudi Hobo. In de ene hand zijn pen en in de andere vaak een peuk (dat mocht toen nog) kon je Rudi uittekenen achter zijn bureau. Hij voerde nooit het hoogste woord, maar hij was er altijd, een stabiele en loyale kracht. Dat blijkt ook wel, nooit ergens anders gewerkt! Zijn royale glimlach was er altijd als er een dolletje werd gemaakt, of als wij aan het einde van de week een biertje gingen drinken op het pleintje in Beesd. Ooit heeft hij mijn echtgenote en mij verleid tot het bijwonen van een voorstelling van zijn toneelgroep in Herwijnen. Erg genoten, maar vooral in de rats gezeten dat hij zijn tekst niet zou kwijtraken. In de pauze de loterij, waarbij wij 'stedelingen van ver' erg het idee hadden dat de prijzen vooral naar 'eigen volk' gingen. Als ik dat Rudi (met een knipoog) voor de voeten gooide kwam die brede glimlach, en kleurde zijn markante kop rood van plezier tot diep in zijn nek. Wat een naar idee dat zo'n fijne gast maar zo kort bij ons mocht zijn. Ik ben zelf in 1997 vertrokken uit Beesd, en van het voornemen om met elkaar zo nu en dan een biertje te drinken in Beesd is helaas niet veel terecht gekomen. Wij zijn elkaar uit het oog verloren, en ik hoop maar dat hij toch, hoewel te kort, een mooi leven heeft gehad! Alle naasten wens ik veel sterkte de komende tijd met het verwerken van deze dreun. Er is een fijne vent veel te jong overleden.
Rudi zal altijd in mijn gedachten blijven, telkens als ik het onderstaand 'Rudi-aans' gezegde gebruik
" Kijk maar, dan kan je altijd nog zien"
Rust zacht, man!
Niek & Marian, Bodegraven
