Een jaar of wat geleden kwam er een neefje van Theo en Joyce bij ons eens een keertje meefietsen. Thuis fietste hij regelmatig met een vriendengroepje maar dat ging hem allemaal niet hard genoeg. Zijn naam was Ruben. Nu maak ik, binnen de tourclub van Gennep, zelf deel uit van een select clubje van oudere mannen die nog steeds kneiterhard trainen en fietsen. Ruben sloot zich meteen bij ons aan want dat was wat hij wilde.
De eerste weken moest hij wennen aan het feit dat er bij ons een paar tanden zwaarder getrapt werd dan hij gewend was. Daarna had hij het te pakken en toen nog een paar weken later was het zijn beurt en moesten wij opeens aan de bak om Ruben niet aan de horizon te zien verdwijnen.
Hij kon vreselijk hard rijden. Maar niet alleen dat. Je kunt aan de manier van fietsen aflezen wat voor een persoonlijkheid iemand heeft. Sportief gezien kon Ruben je helemaal naar de vaantjes rijden. Maar menselijk gezien, als hij zag dat je het even lastig had kon hij kilometers lang vol in de wind blijven rijden zodat jij weer op adem kon komen.
Ik herinner mij nog vorig jaar een van zijn laatste kunstjes tijdens onze woensdagavondtraining op de Maasbrug A73 bij Heumen. Een enigszins arrogante amateurwielrenner kwam ons op de dijk voorbij op een moment dat wij het even wat rustiger aan deden. Tijdens het passeren gunde hij ons eigenlijk geen blik waardig. Hij reed vervolgens behoorlijk stevig de brug op. Maar ja ‘die aanloop is best wel lang’. Dat bleek hij toch iets verkeerd ingeschat te hebben en Ruben was de eerste die dat in de gaten had. Ik dacht nog; nee toch, maar jawel. Wat heeft die jongen het slecht gehad. Ruben heeft hem dus nog voor het einde van de brug helemaal verrot gereden. Die jongen hebben we nooit meer gezien. Wij daarentegen hingen nog op apegapen bij Ruben in het wiel. Dit was Ruben ten voeten uit. Wil je hard rijden? Oké maar dan gaan we ook écht hard rijden.
Ik denk dat hij met zijn 30 jaar meer uit zijn leven heeft gehaald dan menige 80 jarige. Hij was nog zo graag effe gebleven want hij was zo gelukkig met zijn Janne maar het lot besliste helaas anders……
Tot slot; ik weet niet of daarboven gefietst wordt. Als dat namelijk het geval is dan mogen ze daar hun borst wel nat maken. Het tempo gaat vanaf nu een stuk omhoog. Dat wordt dus afzien.
Ruben we gaan je ongelofelijk missen. Gewoon om wie je was want je was meer dan de moeite waard.
Namens het clubje maffe hardrijders van Toerclub Gennep,
John Rutten
