Vorig jaar.
Ik wil het weer overdoen.
Niet omdat het verhaal nou zo goed was.
Maar omdat jij toen tenminste nog leefde.
En zelfs in je ziekte tijd kon jij nog veel liefde geven.
Bizar en bewonderenswaardig.
Met jou was het altijd fijn.
En als ik eraan terugdenk voel ik dat weer.
En elke keer als ik erdoorheen zit.
Dan denk ik.
Maar Rowan had MIJ gekozen, uit iedereen.
Rowan hield van mij?!?
En ik als ik mij dat weer besef.
Dan houd ik een beetje meer van mijzelf op zulke momenten.
Want jouw mildheid en liefde is het enige wat telde en telt voor mij.
En hoe vaak ik ook met hetzelfde bij jou kwam, of jou iets vroeg, je werd er nooit moe van.
Door jou voelde ik mij ECHT geliefd.
Ik hoefde niet mijn lelijke kanten te maskeren.
Ik hoefde niet op mijn tenen te lopen, geen offers te maken. Ik kon gewoon zijn bij jou.
Ik keek zo uit naar onze toekomst.
Die is nooit gekomen.
Maar ik zal altijd met veel dankbaarheid en liefde kijken naar boven.
