Lieve Rosemarijn,

Nu ’t rouw-rumoer rondom jou is verstomd,
de stoet voorbij is, de schuifelende voeten,
nu voel ik dat er ‘n diepe stilte komt
en in die stilte zal ik je opnieuw ontmoeten.

En telkens weer zal ik je tegenkomen,
we zeggen veel te gauw: het is voorbij.
Je dood heeft alleen je lichaam weggenomen,
niet wie je was en ook niet wat je zei.

Ik zal nog altijd grapjes met je maken,
we zullen samen door het stille landschap gaan.
Nu je mijn handen niet meer aan kunt raken,
raak jij mijn hart nog duidelijker aan.

-----------------------
Marcel

Beste familie,
via deze weg wil ik jullie heel veel sterkte en kracht toewensen in deze zware periode. ik heb Rosemarijn via de Lean In circle van VO Women leren kennen. Een drijvende kracht vol energie en warmte voor haar collega's. Zo'n mooi rolmodel voor wat als vrouw mogelijk is in de maritieme industrie. We gaan haar in onze bijeenkomsten missen.
Gecondoleerd,
Tina van Genderen

Lieve Rosemarijn,
Toen wij onze dochter Rosemarijn noemde (waarbij de spelling van jouw naam als voorbeeld diende) konden we nooit bedenken welke waarde dat later zou krijgen.
Joost, nog steeds weet ik niet wat ik tegen je moet zeggen als ik je bel,... Er zijn geen woorden voor. Weet dat wij er altijd voor je zijn en haar naam nog degelijks door ons huis schalt. In de hoop dat "onze" Rosemarijn net zo'n sterke en onafhankelijk wereldreiziger mag worden als "jouw" Rosemarijn.
Liefs,
Arthur en Eleonore
Rosemarijn en Madelief

Lieve Rosemarijn,

Wat was je een bijzonder mens. Je was lief, grappig, zorgzaam, slim, ondernemend en sportief. Je probeerde alles uit het leven te halen….

Wat hebben we samen veel beleefd. Ik kan er een boek over schrijven…

Zo herinner ik me dat je mee was op vakantie naar Denemarken. Het was heel erg koud. Maar we daagden elkaar uit om te gaan zwemmen. ( De mensen die daarna alleen met hun dikke teen het water in gingen, liepen de rest van de dag rond in winterkleding , hilarisch…)

Stonden we als eerste op de dansvloer tijdens swinging Groningen. Van een saaie boel, werd het al snel een feestje.

Deden we een wedstrijd wie het verste kersenpitten kon spugen aan de waterkant. De mensen in Oldenburg keken ons verbaasd aan, soms vol afschuw. Dat was het grappigste….

Gingen we samen skeeleren en belanden daarna op een terrasje in de binnenstad van Groningen. Toen we allebei een halve liter bier kregen van jongens aan het tafeltje naast ons, lieten we ons nIet kennen. Al was het nog vroeg in de middag, we sloegen het bier achterover. De terug tocht was extra gezellig, maar duurde wel erg lang!

Trokken we samen 3 dagen door het tropische regenwoud. Zal de bloedzuigers die onze gidsen van onze benen af sneden nooit meer vergeten. Net als het mooie bedje dat ze ons beloofd hadden. Een bedspiraal met een plastic luchtbedje en een Mickey mouse deken. Zo herinner ik me ook de kolibrietjes en de prachtige vlinders die om ons heen fladderden toen we met een band de stroomversnelling afgingen.

We konden uren lang praten, wat wist ik veel over jouw leven.

Volgend jaar zouden we 50 jaar vriendinnen zijn. Het is onwerkelijk dat iets wat zo vanzelf sprekend leek er niet meer is.

Mijn hart gaat uit naar Joost en de kinderen. Wat was ze trots op jullie! Ik wens jullie heel veel sterkte en kracht voor nu maar ook in de toekomst.

En dan naar haar familie, vrienden, collega’s, sportmaatjes, oud klasgenootjes en bekenden….

De leegte die ze achterlaat is groot. Maar de vele mooie herinneringen blijven.
Bedankt voor je vriendschap lieve Roos. ❤

Lieve Familie van Rosemarijn,

Met grote verslagenheid heb ik het bericht in de Delft op Zondag gelezen.
Bij de zwangerschapsyoga van de zwangerschap van Eline en helaas was Guusje er niet meer, hebben we een diepe band gevormd als groep.
Rosemarijn was de oprichter van de koffiemomenten in de stad met onze baby’s. We deelden veel over de eerste momenten en onze bevallingen. Allemaal unieke en intense momenten. Allemaal zeer verschillende vrouwen.

Heel veel sterkte met het verlies van Rosemarijn.