Lieve Rosalie,
Wat is de wereld met jou een prachtig mens kwijtgeraakt. Veel te vroeg is voor jou de kaars opgebrand. Ik wens al jouw dierbaren heel veel kracht in deze zware tijd.

Remco Homan (oud-collega)

Lieve Roos,

Je hebt gevochten, gestreden en je had het leven lief. Maar dan is het toch zover.... Het is en blijft een klap en je wordt nu al zo gemist.

De tijd op de Venne samen was onvergetelijk. Altijd in contact gebleven, zo'n speciale band hadden wij met elkaar op de Venne. Onder andere jij hebt mij zo welkom laten voelen. Als ik kwam uithuilen, dan liet je me altijd weer lachen. Je bent zo'n ontzettend vrolijke en positieve vrouw. Bedankt hiervoor! Het is niet eerlijk dat je er niet meer bent. Je bent nu op een plek waar je geen pijn meer hebt en omringd bent door mensen die jou lief hebben. Ik denk aan je Roos.

Drewes, Naomi en Sander, Monique en andere familieleden en vrienden, ontzettend veel sterkte gewenst met dit grote verlies.

Randy

Het leven voor Rosalie is gestopt. Hoopvol, moedig zijn met veel liefde hielt niet zomaar op... Prachtige momenten koesteren wensen wij Drewis en je kinderen met veel kracht toe.
Eric & Sylvia

Vandaag hebben wij afscheid van je genomen Roos.
Ondanks het ingetogen karakter door alle maatregelen is het een mooi en liefdevol afscheid geweest.
Wat een mooie verhalen en anekdotes en wat een aangrijpende vertellingen, er was heel veel verdriet maar er werd ook gelachen om de capriolen die jij samen met je zusjes, vriendjes en vriendinnetjes hebt uitgehaald.
Mijn herinneringen lieve Roos gaan terug naar begin jaren negentig en ja.......ik had ook een kind, Yannick bij jou in de klas waardoor ik vaak op het schoolplein en bij jou in de klas gezien werd. Dat gaf vaak stof tot nadenken bij sommige ouders weet je nog? Altijd een grap en een grol. Ondanks mijn drukke baan en mijn ouderschap zag jij kans om mij te strikken voor allerhande spandiensten zoals hulpje bij de computerlesjes, versieren van de klas, schoolreisjes, buffetjes maken voor het einde schooljaar en heb ik het ook nog geschopt tot de ouderraad.
Niets was jou teveel, als het mij niet lukte om op tijd te zijn om de kids op te halen, geen probleem dan dronken ze bij jou een kopje thee of kregen ze een broodje. Taniya en jij haalde kortgeleden nog de herinneringen op van de logeerpartijtjes, dát lieve Roos gaf mij lucht.
Jouw support beperkte zich niet tot alleen maar leuke dingen maar jij gaf mij ook een advies "haal die aap van je schouder en ga door met je leven!!! de mensen die dat willen lopen echt wel met je mee.
Door de jaren heen is onze vriendschap alleen maar sterker geworden en zijn jij, Drewes, Naomi en Sander een deel van mijn leven geworden. Soms kwam het er niet van om elkaar even op te zoeken maar het was altijd oké.

Lieve, lieve dappere Roos dat jij er nu niet meer bent is onomkeerbaar maar heb zulke mooie herinneringen aan jou....ik zal deze herinneringen mijn hele leven koesteren en ben diep dankbaar dat ik een stukje met jou op mocht lopen.
Maybe we will meet again
In another life
Dag lieve dappere Rosalie

Lieve Drewes, Naomi en Sander heel veel sterke

Vrolijk, optimistisch en altijd tijd voor een praatje.
Zo hebben wij Rosalie leren kennen, ruim 20 jaar geleden, toen wij in beeld kwamen als oppas ouder. En zo is ze voor ons al die jaren ook gebleven.
Na vele jaren oppassen verwaterde het contact, maar bleven we haar wel op afstand volgen, met name in de laatste jaren, die zo zwaar waren.
Ook wij zullen Rosalie gaan missen, en met ons heel, heel veel andere mensen.
Drewes, Naomi en Sander, wij wensen jullie heel veel sterkte met het verwerken van dit enorme verlies.
Manja & Dick

Lieve Roos,
In 1997 liep ik stage bij je in groep 1-2 op Het Hoefblad. Vanaf dag 1 hadden we een klik. Ik genoot van hoe jij met kinderen omging en heb zoveel van jou geleerd. In 1999 heb ik mijn LIO-stage gelopen en stond “ onze” groep bij het stadhuis toen ik trouwde met Barry. Onze vriendschap groeide en ook de mannen konden het wel met elkaar vinden. In 2000 gingen Barry en ik in Purmerend wonen en ik werkte er inmiddels ook. Over onderwijs konden we uren praten en dan vooral ook over de “ lekkere “ papa’s 😊. In 2005 gingen we samen op de Venne werken, helaas een vervelende start omdat je toen voor het eerst ziek werd. Gelukkig volgde er daarna mooie en fijne jaren op De Venne waar je samen met Monique de klas draaiden. We bespraken of het werken op dezelfde school verstandig was en dat was het! Wij konden dit heel goed scheiden. En ik zei vaak, ik heb dan ook een hele goede mentrix gehad. En zo is het! Jouw positieve kijk op kinderen / mensen, je geduld en vooral je humor maakte het voor mij altijd fijn om je te zien/spreken. Met jou kon ik alles bespreken in ons werk en vooral ook in onze vriendschap. Je was tenslotte ook 13 jaar ouder en had dus veel meer levenservaring!
Soms was het contact minder frequent maar het was altijd goed en intens als we elkaar spraken. Lachen over ditjes en datjes maar ook de serieuzere dingen die in ons leven speelden. De laatste periode waren heftig voor jou en jouw prachtige gezin;Drewes, Naomi en Sander en jouw familie. Je stond altijd klaar voor je familie en je dierbaren. Vanuit een pure en oprechte interesse wist je mensen met elkaar te verbinden en bracht hen altijd met positiviteit en liefde bij elkaar. Bij jou voelde je je gehoord en gezien ❤️
24 jaar lang heb ik kunnen genieten van jou.
lieve Rosalie. Ik ben je dankbaar voor onze vriendschap. Je hebt een speciaal plekje in mijn hart 🌹
Lieve Drewes, Naomi en Sander veel kracht en take care in deze moeilijke tijd. We zijn er voor jullie en we hopen dat we jullie snel weer een echte knuffel kunnen geven en mooie herinneringen met elkaar kunnen ophalen.
Liefs Nancy

Dank je wel voor wie je was ,
Ik zal je nooit vergeten.
Oud-collega Hoefblad Carla Koot

De lach van Roos

Jouw lach
was vaak een klein cadeautje
en gaf een beetje moed en kracht
het kon de last soms net iets lichter maken
als jij naar mij lacht

Jouw lach
of misschien die knuffel of zoen
dat kon voor ons net dat steuntje zijn
al liet het alle zorgen niet verdwijnen
het verzachte wel een beetje de pijn

Jouw lach
was vaak een klein cadeautje
ik zag het en voelde het meteen
Het was alsof jouw lach mij wilde vertellen
We denken aan elkaar-ik laat jou nooit alleen.

Dank voor al die momentjes met jouw lach,
Dank dat ik jouw vriendin zijn mag!

Ingrid van Koningsbruggen