Lieve Kim, Floor en Sophie,
Op 13 febr zaten we nog te lunchen. Toen al had je een naar voor gevoel. Dat het allemaal veel te snel ging. Je wilde nog zoveel doen en regelen, maar de tijd leek te korten. Je vroeg ons of we tijdens je afscheidsdienst iets wilde zeggen over de periode dat je werkzaam was bij Joris thuis de Beerzen. Dat kwam hard binnen bij ons . Niet alleen besefte we dat je er binnenkort niet meer zou zijn, ook besefte we dat wij geluk hebben gehad met zo'n fijne collega, en vriendin. Wij zijn blij dat je onze tekst nog hebt gelezen en willen deze graag met iedereen delen.

Op 1 januari 2015 ben je bij joris thuis de beerzen begonnen als verpleegkundige in de wijk. Dat is eigenlijk kort geleden, maar het voelde direct al alsof je er al heel lang was. Voor veel cliënten was je die ene uit de stad. Maar die ene was iemand met een rugzak vol ervaring. Je had alles wat een cliënt nodig had : rust, luisterend oor, een goed advies, eerlijkheid en je gaf mensen vertrouwen. Je respecteerde elke cliënt en kwam voor ze op. Je had een duidelijke eigen mening en wist die altijd goed te onderbouwen. Je stond voor je vak waar de cliënt centraal bleef. Zelfs toen je ziek werd bleef je attent en informeerde vaak bij ons hoe het met de cliënten ging. Je had bij ieder een plaatsje in hun hart veroverd en je zult zeer zeker gemist worden.

Daarnaast Roos was je ook een geweldige collega met het hart op de goede plaats. Je wist altijd de juiste woorden te vinden en iedereen in zijn waarde te laten. Een fijne collegiale vrouw die hield van gezelligheid en daarbij graag een glaasje wijn dronk. Je dochters Kim, Floor en Sophie kwamen vaak ter spraken, wat was je trots op hen. Hoe moeilijk moet het voor je zijn geweest om ze los te laten.

Roos we gaan je ontzettend missen je hebt veel mensen blij gemaakt en wat is het jammer dat iemand als jij niet meer tijd heeft gekregen.

Tot ziens Roos

Collega's Joris Thuis de Beerzen

Lieve Kim, Floor en Sophie,

Bij zangvereniging de “Roostenzangers”, ontmoette ik jullie moeder voor het eerst. Dat is heel lang geleden…
In meer of mindere maten, hielden we altijd contact, ook toen wij verhuisden naar Polen, Zeeuws-Vlaanderen en Frankrijk. We hadden het altijd gezellig samen, Roos was zeer geanimeerd en altijd positief en enthousiast!
Hieronder volgen twee passages uit mijn dagboek dat ik schreef in Givry (Frankrijk), waarbij jullie als gezin traditiegetrouw in de meivakantie een dagje overkwamen vanuit de camping in St Boil…

Het is 1 mei 2002 en dat betekent een nationale vrije dag voor heel Frankrijk. Overal in Givry worden weer de overbekende kleine boeketjes Lelietjes van Dalen verkocht. Voor Bas betekent 1 mei een extra vrije dag, maar voor de kinderen verandert er niets, het is immers woensdag, een dag waarop ze altijd vrij zijn. Vandaag krijgen we bezoek van Rob, Roos en hun drie meiden Kim, Floor en Sophie. Zij hebben vakantie en kamperen ergens niet ver bij ons vandaan. Helaas voor hen is het weer momenteel niet al te best. Op dit moment regent het flink en het ziet er naar uit dat het voorlopig niet droog wordt.
Precies op het afgesproken tijdstip komt ons bezoek aan in de stromende regen. Gisteren hebben ze overduidelijk geprofiteerd van het zonnetje, want Rob en Roos zijn beide behoorlijk verbrand.
Ondanks het slechte weer, verloopt het allemaal prima. We kletsen lekker bij, maken een wandeling onder de paraplu en gaan op tijd aan de wijn en Franse kaas. Voor de kinderen gaat de televisie wat eerder aan dan normaal en wordt er gezamenlijk gekeken naar de videoband van Pippi. ’s Avonds eten we samen en zit onze tafel weer eens gezellig vol.
Iets voor half negen vertrekt Bas om de verloren zoon op te halen (die terugkomt van zijn schoolreis), vergezelt door Stijn en Floor. Bij thuiskomst laat Cas meteen trots zijn eigen gebakken brood zien. Ik krijg de indruk dat hij het prima naar zijn zin heeft gehad. Als onze gasten vertrokken zijn, proberen wij het gespuis in bed te krijgen. Cas heeft nog niet veel vertelt, maar dat zal ongetwijfeld nog wel komen…

2003.
Het is donderdag 1 mei, Fête du Travail en dus een nationale vrije dag. We hebben bezoek vanaf 13.00 uur. Rob, Roos en de kinderen, die bij ons in de buurt op een camping staan komen net als precies één jaar geleden, gezellig bij kletsen! Gelukkig is het goed weer, in tegenstelling tot vorig jaar op 1 mei, toen het haast onafgebroken regende. Er wordt nu zelfs een duik in ons zwembad genomen! We vertoeven heel de dag buiten, en omdat de kinderen zich onderling prima vermaken hebben wij alle gelegenheid om bij te praten. Rond een uur of negen gaan zij weer “huiswaarts” en wij zorgen ervoor, dat de kinderen vrij snel daarna in bed liggen.

Met Pinksteren in 2009 komt de Familie van Laarhoven en Veraart een lang weekend over in ons vakantiehuis in Chevagny sur Guye. We hebben er een geweldige tijd samen getuigen de foto’s die zijn bijgevoegd!
Liefs Hanneke en familie

Lieve Lieve Roos,
Je denkt, ze is nu weg van ons
Maar dat is niet zo, ze is en BLIJFT onder ons.
Haar wil en haar gedachten
Versterken onze machten.
Voor altijd in ons midden
We kunnen jou enkel beminnen.
Bedankt Roos voor wie je was,
Een geweldige schoonzus, we heffen nu 't glas !
Blijf bij ons ten alle tijden
en help ons problemen te vermijden.
Een Roos(je) in een ieders hart,
brengt veel liefde en smart.
Kijk op ons neer van daarboven
We blijven in je geloven
Tot later !
Veel Liefs. Stan.