Beste Ineke, kinderen en kleinkinderen,
Tussen de kerstkaartjes haalde ik donderdag een rouw enveloppe uit de bus ,met een groot vraagteken maakte ik die open. De rillingen liepen over mijn rug toen dat duidelijk werd! Ongeloof over dat Ron is overleden!
Heb echt enkele dagen nodig gehad om te kunnen reageren.
Nog deze week had ik al het tweede artikel uit geprint vanuit het Heemblad d'n Tesnuzzik over zijn opa, om wanneer de 4 artikelen gepubliceerd zijn, ze weer naar hem toe te sturen. Onze tijd gaat terug naar toen we nog jong waren en wij de familie Verhaak leerden kennen op de camping in Brabant. Samen carnaval vieren, want dat was toch anders dan jullie dachten. Veel plezier gehad! Toen ook nog bleek dat we de interesses deelden over historie kwam al snel je Opa Verhaak ter sprake. Hij was namelijk burgemeester geweest in mijn geboorteplaats Beek en Donk. Je vader vond het ook leuk en samen met je moeder hebben we het graf bezocht. Jullie werden natuurlijk hartelijk in het Brabantse ontvangen, eerst met de kids en later nog met Ineke het bourgondische Brabant!
Zijn enthousiasme zullen wij nooit vergeten!
Ineke en familie, deze oorverdovende stilte die nu valt voor jullie is tot in Brabant te horen.....
Heel veel kracht toegewenst van Jan en Anja Kerkhof van Vijfeijken.

Afgelopen maandagmiddag ontving ik een berichtje van mijn zwager, Jacques, met het vreselijke bericht dat Ron was overleden. Ik heb Jacques meteen gebeld, want je gelooft het niet. Maar het was waar. We hebben samen gepraat om zo te proberen om het te bevatten. Dat lukte slecht.

Ron en ik hebben niet een lange geschiedenis samen. Na mijn scheiding kwam ik bij hem terecht aangezien de belastingaangifte te ingewikkeld werd voor mij. In de afgelopen zes jaren heeft hij vijf keer mijn belastingaangifte gedaan bij me thuis in Voorschoten. Zes trappen hoog, maar het uitzicht vanaf mijn balkon vond hij fantastisch. Hij leerde mij het vertrouwen te kweken om het uiteindelijk zelf te gaan doen. En inderdaad, afgelopen jaar heb ik het zelf gedaan, de belastingaangifte. Ik stuurde hem een berichtje dat ik het zelf ging proberen, omdat ik dat wel zo netjes vond. Ik wilde hem niet passeren.
Hij reageerde als volgt: ' Hallo Elwina, lief van je dat je dit aan mij vraagt, maar natuurlijk kan je dit zelfstandig. Dus lijkt mij heel logisch dat je dit zelf doet, gelet op de veranderde gegevens. Ik vond het altijd erg leuk om bij jou te kunnen/mogen komen voor de aangifte en wens je uiteraard veel succes en geluk de komende jaren. Ron Verhaak'.

Zijn geduld, vakkundigheid, vriendelijkheid en oprechte interesse in de medemens hebben me diep geraakt.

Ik wens Ineke, alle andere familieleden en een ieder die hem lief was, heel veel sterkte met dit onverwachtse, grote verlies. Nu, de komende dagen en de tijd die komen gaat.

Met vriendelijke groet, Elwina van Driel
Voorschoten

Stil, omdat de juiste woorden niet te vinden zijn.

Ineke, kinderen, kleinkinderen, broers, schoonzussen en iedereen die ik vergeten ben.
Wij wensen jullie heel veel sterkte toe, nu en in de toekomst.

Een markante man is heengegaan.
Ron, met altijd een lach en vrolijkheid...
Wat zullen we je missen.
Gezongen heb je met ons, meegeholpen om goede doelen aan te dragen en mede daardoor zijn de kerstconcerten van ons koor Aliquando onvergetelijk geworden.
Een mensenmens, altijd met en voor anderen bezig.
We wensen Ineke, kinderen, kleinkinderen en familileden heel veel sterkte en kracht toe,
namens alle leden van koor Aliquando.

De eerste huizen werden opgeleverd in Rokkeveen. Een heel nieuwe wijk midden in het boerenland. Als achterbuurman o.a. de familie Verhaak.
Ook hier was zijn enthousiasme en inzet direct merkbaar om iets voor elkaar te betekenen en elkaar te helpen.
Al gauw was er een buurt vereniging, hebben we verlichting aangelegd in de donkere poort, is er voor algemeen gebruik materieel aangeschaft, gezamenlijk vergunning geregeld voor dakopbouwen.
Alle jaren zodra we elkaar tegenkwamen was er dat warme welkom van Ron.
Ineke en de kinderen en alle die je lief hadden heel veel sterkte.
We verliezen in Ron een markante man die inspriratie voor velen was en zal blijven.

Rust zacht,
Louis van den Akker.

Lieve Ron,
Zo plotseling is een prachtig mens als jij er niet meer. Daar wordt ik stil van. Wat zal ik je lach missen, je onbegrensde energie om je in te zetten voor iedereen. Je warme blik in je ogen als je het had over je lieve vrouw, kinderen en de schelmse lach als je het over je kleinkinderen had. Wat fijn dat ik je heb mogen kennen. Bedankt voor de mooie herinneringen die je mij door er te zijn hebt gegeven. Hoe gaat de BBC nu verder zonder jou? Uiteindelijk vast wel maar de eerste tijd zal dat voor ons niet makkelijk zijn.
Erger is het feit dat jouw familie plotseling verder moet zonder jou, dat zal heel moeilijk zijn voor ze. Dus waak over ze als die mooie engel die de hemel erbij heeft gekregen.
Ik zal nog vaak aan je denken,
Liefs Xandra Heemskerk

Ineke sterkte... wat een klap. Wat n klap ook voor het Zoetermeerse, wat moet het vrijwilligersveld zonder Ron, zonder zijn geluid, zonder zijn drive, zijn niet aflatende inzet. Ook binnen de Business Breakfast Club zal hij een enorm gat achterlaten... woorden dekken de lading nooit in dit soort gevallen... liefs

condoleances
Manita (ook namens Menno)

Er zijn geen woorden voor dit plotselinge verlies.
Wij wensen Ineke en de familie heel veel sterkte en kracht voor de komende tijd.
Koester de mooie herinneringen waaruit jullie troost en steun kunnen halen.
Veel liefs
André Wiese,
Amanda van der Vorst & de kinderen