Het begon met het ophangen van een briefje 'Tuinman gezocht', waarop Frans reageerde, omdat die zo kort na zijn pensionering weer wat omhanden wilde hebben en het liefst in het groen. Het klikte meteen! Op de vraag, of hij ook soms iemand wist als hulp in de huishouding, dacht hij dat zijn vrouw dat misschien wel zo willen doen. En ja hoor! En ook met Marlies klikte het direct. Zo raakten wij, Riet en Willem Keeris, jaren geleden verbonden met de familie Backus. Frans was niet zo'n prater, maar Marlies hield ons uitstekend op de hoogte van al het wel en wee bij de Backusjes. Zoals bijvoorbeeld de liefde voor Zeeland, de expeditie naar Oostenrijk, de feesten en behaalde diploma's van de kleinkinderen en noem maar op. Zo leefden wij mee met de familie op afstand. En maakten zodoende ook het overlijden van Frans mee. Kort daarvoor had hij nog een lading grote keien gebracht, die in Vlorp te vondeling waren gelegd en die wij goed konden gebruiken. Die had hij zelf nog in en uit zijn aanhangwagen getild. Wat een krachtige man was hij toen nog steeds, ondanks zijn slechte conditie. Bewonderingswaardig! En wat extra tragisch was zijn overlijden juist door dat scherpe contrast, zo niet passend bij het beeld dat je van hem had. Wat hebben wij hem gemist als persoon en hoe vaak hebben wij niet aan hem teruggedacht! Dat was een onuitwisbare herinnering.
En hoe bleken hij en Ron wat dat betreft op elkaar te lijken! Die zo goed gekozen gekozen foto van Ron spreekt wat dat betreft boekdelen. Wanneer je dat ziet, dan denk je toch niet aan een opbrandend kaarsje? Ook nu weer hield Marlies ons geinformeerd en konden wij op afstand geheel meeleven mat Carolien, Maud, Fenna en Evi. En nu weer hebben wij het om een onuitwisbare herinnering.
Wij wensen de hele familie Backus alle sterkte toe, om ook dit verlies weer te kunnen dragen.
Riet en Willem Keeris