Dag Roelie...
Wat vreselijk jammer dat je niet meer onder ons bent.

Roelie kwam in ons leven kort na de dood van Sjoerd. Rob kende Sjoerd oppervlakkig van Albert Heijn waar beide mannen regelmatig de dagelijkse inkopen deden.
Ik kwam Roelie vaak tegen na mijn polderrondje lopen terwijl zij haar oppas hondje uitliet. We woonden een straat en hoek van elkaar. Na Sjoerds dood raakte wij "echt" in gesprek en besefte dat zij het erg zwaar had. Ik nodigde haar uit om voorlopig op de Donderdagen een hapje mee te komen eten. In zo'n rouwperiode schiet een goede maaltijd er makkelijk bij in.
Zo geschiedde, en er zijn heel veel maaltijden met elkaar verorberd en de daarbij behorende flessen wijn. Rob kon zijn kookkunsten behoorlijk aan Roelie kwijt die het zeer waardeerde en we hadden het erg gezellig met elkaar.
We leerde elkaar steeds beter kennen hadden diepgaande gesprekken over het leven, het mooie en de niet mooie tijden die ieder zoal tegenkomt, en gelukkig.... veel gelachen.
Zo volgden wij elkaars leven met kinderen en kleinkinderen, door al die gesprekken kenden wij die intussen redelijk goed. Op den duur werd het minder vaak, het werd voor Roelie steeds moeilijker om naar ons huis te komen lopen wat wel jammer was.. Toch bleven we kontakt houden met elkaar. Door de Covid zagen we elkaar niet meer lijfelijk.
Het bericht van haar dood raakte ons diep, we houden mooie herinneringen over..