Lieve Robin,

Wij zijn elkaar ergens onderweg kwijtgeraakt. Jammer, maar zo is het gelopen.
Ik weet nog dat wij elkaar voor het eerst troffen aan het strand. Waarschijnlijk Scheveningen, maar dat weet ik niet zeker. Maakt niet uit. We liepen allebei de introductieweek van de Delftse studenten, augustus 1984.
Jij viel mij op omdat je donkere kleding droeg en wat bozig keek. Mogelijk was je de lelijkste jongvolwassene op het strand. En ik was jouw belangrijkste concurrent. Onze opdracht was om vliegers te bouwen, maar wij spraken vooral met elkaar en deden weinig. Jij was van Ska en ik van New Wave. Later waren we samen van Miles Davis, bier uit Rijsel en Art of Noise.
Daarna hebben we lang geregeld contact gehad, hoewel ik na één jaar uit Delft verdween en jij de moed had het nogmaals te proberen. Jij kwam naar Rotterdam en ik naar Amsterdam. We hielden contact maar later steeds minder. Dat je Santiago de Compostella ging lopen paste goed bij jou en minder bij de Robin die ik kende uit Delft en Lorre.
Dus werd ons contact ook minder, niet erg maar wel jammer.
Dat je er niet meer bent is voor mij onwerkelijk.
Ik wens iedereen die dicht bij je staat alle sterkte: Evelien, Gijs en Thomas en natuurlijk Chantal en iedereen die ik niet ken.
You were always on my mind
https://www.youtube.com/watch?v=ux3u31SAeEM

Lieve Robin,

Ik heb je leren kennen als vader van Gijs en Tomas, als partner van Evelien en als vriend. Een avond met jou werd altijd bijzonder. De mooie gesprekken, je gastvrijheid, het lekkere eten waarbij je extra liefdevolle aandacht schonk aan mijn favorieten. De wederzijdse interesse in het holistische en je brede kijk op de wereld en op mij als persoon. Je hebt me geënthousiasmeerd de Camino te lopen en ter voorbereiding daarop vele tips en trucs met me gedeeld en het allerbeste tortilla recept van Spanje gemaakt en uitgelegd.
Zonder jou zal het aan de Abel Tasmankade en in Frankrijk nooit meer hetzelfde zijn. Ik neem je mee in mijn hart, zo ook de herinnering aan je warmte en bereknuffels. Dankjewel voor dit alles.

Liefs, Sandra

Robin was zo'n fijne collega om mee samen te werken, het is onbegrijpelijk dat hij er niet meer is.
Veel te jong uit het leven gerukt.
Ik wens alle nabestaanden heel veel sterkte met dit verlies en het kunnen bevatten dat hij er nooit meer zal zijn.

Iris Stubbendiek