(Mijn tekst zoals voorgelezen op de herdenking van 12 feb. 2022)
Ik zie het als een voorrecht één van de beste vrienden van Richard te mogen zijn.
Bij het opschrijven betrapte ik me erop dat ik 'te zijn' had gebruikt i.p.v. was. Ik liet het staan, omdat ik me bedacht dat onze vriendschap eigenlijk voor altijd is.
Als ik aan Richard denk, denk ik aan de tijden die we samen hebben beleefd, de laatste, bijna 34 jaar, waarin we als dikke vrienden toch veel lief en leed hebben gedeeld.
We ontmoetten elkaar voor het eerst toen we elkaars collega's werden, bij wat destijds nog Filmnet heette en aan de Edisonweg in Woerden zat. Dat moet '88 of '89 geweest zijn. Daar zagen we bij elkaar al een zelfde soort afstemming en vooral dezelfde soort humor; daar is eigenlijk al een vriendschapsband voor het leven gesmeed.
Verder denk ik, in vogelvlucht, aan:
- met zijn vijven gepropt in zijn geel-oranje Volkswagen-kever met knallende uitlaat naar het werk;
- De banencaroussel die we van elkaar volgden, na de tijd bij Filmnet;
- de boottocht in 1991 met een cruiseship naar Zweden en vandaar met een camper dwars door het land, in totaal zo'n 4000 km, her en der vuurtjes makend;
- de 2 korte songs die we samen maakten, op eigen muziek en tekst;
- (ook denk ik aan) de diverse verhuizingen die we hebben gehad met de daarbij komende uitdagingen van het eideloze afschuren van de diverse trappen;
- later, zijn trouwen en de geboorte van de 2 kinderen;
- de dwaze humor die we deelden, die we vooral vonden bij Monty Python, The Fast Show, Little Britain, Bottom en nog meer, maar ook deelden we diepe filosofische gesprekken, die soms ook over de pijnen van het leven gingen, hoe hij in moeilijke jaren het hoofd boven water moest zien te houden met 2 kinderen en zijn verantwoordelijkheid hiervoor.
Later kreeg hij daar gelukkig onnoemelijk veel ondersteuning bij van Yvonne, die als een engel geroepen, langs gekomen leek te zijn;
- De vele films die we samen keken in onze, speciaal daarvoor gecreëerde, thuisbioscoop op groot scherm. Eerst vooral samen, of met een paar vrienden, later was Yvonne ook altijd van de partij. Met de daarbij behorende versnaperingen en natuurlijk, de traditionele: …Irish Coffee! Waarbij we dan vaak mekaar uitdaagden en veel namen opdiepten van acteurs en regisseurs uit allerlei films en uitspraken citeerden, waarbij Yvonne dan af en toe dacht: waar gáát het over.. Richard leek dan weleens op een wandelende film-en muziek-encyclopedie, hij kon die kennis goed opslaan;
- de altijd gezellige, uitgebreide barbecues die we hielden, vaak bij hem achter in de tuin, gepaard gaande met de nodige humor en de filosofische gesprekken;
- de totale zonsverduistering in de zomer van 1999 in Noord-Frankrijk, waar we, samen met een andere goede vriend, getuige van waren en diepe indruk bij ons had achtergelaten;
- tot slot wil ik graag één korte anekdote er wel even uitlichten, omdat die wel tekenend is hoe we met elkaar omgingen en hoe hij was:
Net als dat we in Zweden en later nog in Andalusië hier en daar een grote heuvel of een bescheiden berg uitkozen, om deze dan te willen bedwingen, alleen als dat te voet mogelijk was, kwamen we in 1992 in Tjechië tijdens een sportieve Camel-vakantie bij een wandeling weer eens zo'n heuvel tegen van een toch aanzienlijke, maar blijkbaar vooral, uitdagende hoogte. Spontaan en omdat hij af en toe wel van een krachtmeting hield, zei hij vrij snel: "Wie het eerste boven is!" Even aarzelden we, maar zetten de sprint toch snel in. We wilden immers niet onderdoen voor de ander. Onderweg bleek eigenlijk pas wat deze uitdaging inhield: overal kwamen we ontelbare struiken tegen vol met grote scherpe doorns! We besloten ze gewoon te negeren en stoven naar boven, waar we bekaf en vol krassen aankwamen. Het was bijna gekkenwerk dus, maar we vonden het alletwee geweldig, het gehaald te hebben en de adrenaline even te voelen. En 'for the record': hij was eerder boven .
Ik herinner hem ook als iemand die een Superman en Supervader wilde zijn, en dat ook vaak waarmaakte. Ook als de onverschrokken Viking, die ten strijde ging tegen een onrechtvaardige wereld, waar ik vaak met hem mee voelde en dacht.
Jij bent nu blijkbaar al zover, voor ons veel te vroeg vinden we, dat je aan je volgende, grote avontuur begint.
Ik zou willen dat het anders was, we hadden nog zó graag doorgegaan, maar we hebben dit te aanvaarden.
Met al het werk dat je verzet hebt:
Ik ben trots op je man!
Dat je mag reizen in Vrede en Be Free!