Tips over condoleren of herinneringen delen?
Lieve Ada en kinderen,
Iedereen die Rein ontmoette werd gegrepen door zijn jeugdig enthousiasme.
Mijn eerste herinnering aan hem gaat terug naar de overdracht van zijn kamer op Primakassie aan mij, in 1974.
Rein wilde wel een kleinere kamer omdat hij niet meer voortdurend op Primakassie verbleef maar wel nog een slaapgelegenheid nodig had in Arnhem i.v.m. de volleybaltrainingen. Doorgaans woonde hij bij Ada.
Met regelmaat was Rein dus nog aanwezig op Primakassie en hij was dan ook ECHT aanwezig met enthousiaste verhalen over vakanties met vrienden zoals Leen, volleybal en later ook over surfen. Dat surfen was zijn passie en hij deelde graag zijn ervaringen. Midden in de kamer naam hij de surfhouding aan, één been gestrekt voor en het andere been diep gebogen achter en hangen maar. En móói man.
Zoals je kunt zien was Rein ook van de partij op Primakassie-feesten. Op de foto’s zie je hoe hij (als oud hoofdbewoner) het woord wil geven aan de hoofdbewoner van dat moment bij de onthulling van het naambordje om 24:00 precies. Een begin van een nieuw jaar Primakassie.
De Utrechtseweg was geblokkeerd door alle feestgangers toen er onder gejuich, bij wijze van doop, een pak hopjesvla tegen de gevel werd stukgegooid.
Maar ook een aantal jaar later waren Rein en Ada aanwezig bij een reünie van oud bewoners.
Er werden herinneringen opgehaald en foto’s gemaakt van de kamers en de bewoners die er gewoond hadden. Zo zie je Rein en mij in onze kamer staan. En de bordesfoto spreekt ook voor zichzelf.
Toen ik een baan in Middenmeer kreeg als leraar bewegingsonderwijs hielp Rein mij met verhuizen. Al mijn spulletjes pasten in zijn Renaultje 4 en er was nog plaats voor surfspullen en een surfplank op het dak. Rein had zich voorgenomen om onderweg naar Middenmeer toch ook nog maar een paar uurtjes te gaan surfen op het IJsselmeer bij Hoorn. En zo bedacht, zo gedaan.
In de jaren daarna bezochten Gea en ik jullie wel eens in Eerbeek. Zo ook een keer na de geboorte van Nils.
Later gebeurde dat ook wel, als wij op camping Warnsborn in Arnhem stonden, tijdens de herfstvakantie.
De laatste keer dat wij elkaar zagen was in juli 2019 toen wij in de buurt van Eerbeek waren. Het leek ons leuk om even af te spreken voor een koffiebezoekje. Na een belletje met Ada kregen we te horen dat Rein ernstig ziek was.
Dat was een hele schok voor ons. Ondanks de omstandigheden waren we toch van harte welkom en het was goed om jullie te ontmoeten en te spreken.
We zagen elkaar niet vaak maar elke keer was dat onvergetelijk. Het is fijn Rein gekend te hebben en we bewaren goede herinneringen aan hem.
We wensen jullie heel veel kracht en troost.
Liefs, Carel en Gea Middel
Er is een reactie aan de nabestaanden achtergelaten door:
Ruud - Ugchelen
13 maart 2021
Er is een reactie aan de nabestaanden achtergelaten door:
Tineke - eerbeek
12 maart 2021
Laat nabestaanden weten dat u aan hen denkt
Plaats een reactieDe mooiste herinneringen zijn vaak eenvoudige momenten waar je het eerst aan denkt. Condoleances zijn vaak de woorden die als eerste in je opkomen om verdriet te delen.
Tips nodig voor het schrijven van condoleances of herinneringen?
Niet iedereen die reageert kent zowel de nabestaanden als de persoon die overleden is.
Het gaat om uw betrokkenheid, een reactie plaatsen is dan altijd gepast.
Zo worden meer mensen geïnformeerd en kunnen er tevens meer reacties en herinneringen worden verzameld.