Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Lieve Rámon,
Ik kende je uit het Amsterdamse uitgaansleven waar ik je vaak zag bij concerten in de Melkweg. Dan kreeg ik vaak een biertje van je en kletsten we even bij. Het is lang geleden dat ik je voor het laatst gezien heb maar ik ben je zeker niet vergeten.
Rust zacht…

Wat een gemis. Was altijd zo leuk als je er ook was bij een concert of festival. Even een snel gesprekje over muziek of het leven temidden van onze vriendengroep. Zo’n lieve, bevlogen jongen was je. 😢 Heel triest nu. Liefs, Arnold

Ik kan niet geloven dat je er niet meer bent. Het voelt zo ontzettend raar, en de leegte die je achterlaat is enorm.

Ramón, je was er altijd voor ons, zeker op de momenten dat ook ik het even moeilijk had. Je luisterde en als het je lukte, hielp je anderen. Ik vergeet nooit dat je, toen wij nog in Zweden woonden, de sleutels ophaalde van ons nieuwe huis in Amsterdam bijvoorbeeld.

Ik ga je zo missen - jouw schaterlach, kookkunsten, op feestjes of game nights en de keren dat we samen naar festivals of concerten gingen. We deelden veel: goede én de slechte momenten. Vaak heel gezellig, altijd jezelf, en altijd een oprechte vriend.

Het doet zoveel pijn, maar jij hebt nu rust. 🤍