Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Vandaag samen met je vrienden en familie.
Je as uitgestrooid bij je favoriete plek het Flevopark. Waar je een mooi gedenk plekje hebt .
Nog even bij het nieuwe diep gezeten met zijn allen. I love you . Ik hoop dat je rust hebt .💔❤️

Ik denk dat ik je onderhand al bijna 20 jaar kende. Nog van Poptrash, en alle aanverwante opvolgende feestjes, waar ik steevast onderdeel van het meubilair was, en jij óf aanwezig was (Club 8), ofwel aan 't werk was. Via gemeenschappelijke vrienden (Patrick en Robert staat me bij) leerden we mekaar een beetje kennen, en konden altijd om soortgelijke dingen lachen, en deelden wat interesses.
~~> Jij hebt me destijds geholpen om binnen te komen bij de Melkweg als glazenhaler (wat toch wel 1 van de leukste periodes uit m'n leven is geweest. Geintjes maken onder t werk, stiekem shotjes nemen met de avond crew - vooral op ADE en 5 Days Off; altijd een hel, maar wel een gezellige - 1 grote familie).
Ik was zanger van een band; jij ook. Ik snapte waar jou band voor ging qua sound, maar t was nooit 1op1 waar ik zelf het liefst op los ga.
Maar dan wel weer allebei fan van Thursday, Thrice, Fire Walk With Us (met Geerteke), The Cure, (Nine Inch Nails ook, staat me bij) en de indie hits die op Poptrash werden gedraaid.

We hadden een wederzijds respect wat betreft muziek maken - allebei zaten we niet in bandJES, maar in BANDS - hard aan de weg aan 't timmeren (jij in gesprek met PIAS, ik met I Scream Records).
Jij was vrijwel de enige die ongezouten z'n mening durfde te geven, toen ik na de eerste Melkweg show van mijn band aan jou vroeg hoe je t had gevonden. Erg direct, maar heel goed geanalyseerd. Daar had ik tenminste wat aan!
Volgens mij heb ik die favor ook nog eens teruggedaan bij de eerste keer dat ik je met je toenmalige band op t podium zag bij Poptrash (Melkweg).
Toen mijn band teveel overlap kreeg met m'n Melkweg diensten (te druk schema) ben ik bij de Melkweg vertrokken. Maar ook daarna hebben we nog een goeie band gehad. Ik kon altijd terecht voor een plekje op de lijst; muntjes halen; nog even blijven hangen nadat de zaal leeg werd geveegd - dat was mogelijk, omdat jij dan aangaf dat het wel goed zat.
Wanneer ik je dan weer zag, waren we 'war stories' - verhalen over de avonturen en plannen van onze bands - aan het uitwisselen (en af en toe stiekem nieuwe nummers aan elkaar laten horen / lyrics laten lezen).

Nou ging m'n eigen leven een beetje door de plee in de daaropvolgende jaren, maar 1 ding wist ik altijd; als ik jou sprak was het alsof er geen tijd was verstreken. Het was gewoon vertrouwd. Daar heb ik erg veel aan gehad toen ik zelf door een depressie heen probeerde te worstelen - a familiar face / kunnen vertellen waar ik mee zat, zonder dat je gelijk een eigen mening eroverheen asfalteerde (zoals t merendeel van de mensen wel deed toen), en alsnog om wat dingen kunnen lachen.

Laatste keer dat ik je sprak ging het over Hoofs - je 'nieuwe' (nieuwSTE) band. Daarvan had je een stukje video van een live show gepost - en ik was onder de indruk van de rauwe sound, en vond het tof dat jij ineens de zanger van een (post)hardcore band was - "net als ik!"

"Daar kan je vast lekker je ei in kwijt, met zo losgaan op 't podium". Jij bevestigde dat.

Je stuurde me een Spotify link door van Hoofs.

Ik wou dat ik op dat moment wat meer tijd had gehad om daaraan te besteden... Nadat je zelf besloten had een tuintje op je buik te planten... Bij het terug luisteren... Ik had 't op moeten pikken... Ik had moeten vragen hoe t nu écht met je ging... Net zoals vroeger.

Maar goed - deze mindfuck heb ik links laten liggen..

Ik hoop dat je weet - wist - dat je me altijd kon bellen; 24/7. Dat heb ik nooit aan iedereen aangeboden; enkel aan de mensen die dichtbij me stonden. (En dat geldt voor t leven bij mij)

Ik hoop dat dit de juiste beslissing was voor jou op dat moment...

En ik hoop dat je weet hoeveel mensen je positief hebt beinvloed over de jaren heen - de vele mensen die jou in volle glorie hebben meegemaakt.

Mijn meest levendige herinneringen van jou zijn van:
Hoe vriendelijk en open je kon zijn naar vrienden, en t moment erna kon switchen ijskoud, omdat er een of andere druif obnoxiously ongeduldig stond te zijn aan de bar...
Legendarisch hilarisch hoe je gezicht dan switchte van relaxt en open, naar absolute minachting. ;)
. En herinneringen van hoezeer ik me nog steeds welkom voelde in de Melkweg dankzij jou.... toen de wereld onder mn voeten vandaan leek geslagen (en ik me nergens op m'n plaats voelde)...

Ik hoorde laatst iets over 'dat we allemaal 3 levens leiden' - een publieke persona (voor the general public, aka je 'arrogante' zelf - your inner 'door bitch'), een privé persona (voor je vrienden, aka je open en leuke zelf), en een geheime... Voor hetgeen je niet aan anderen (ook niet je vrienden) kwijt kan.
Ik hoop dat je die laatste niet teveel hebt hoeven gebruiken.

Dankjewel voor de awkward momenten.
Dankjewel voor de brutally honest kritieken.
Dankjewel voor de Melkweg.
Dankjewel voor zoveel leuke momenten.

Ik ga je missen, man...

Lieve Ramon,

Meer dan een liefde voor muziek (want we hadden vaak uiteenlopende smaken) deel ik met jou de liefde voor Doctor Who, daar had ik graag nog jaren af en toe een Dalek met je over heen en weer geappt. Vroeger speelden we ook nog wel eens een potje Weerwolven met de Melkweggers en ik weet nog goed een uitje naar Friesland waar jij en ik in een zijkamertje afwisselend spelleider waren en dat deed je vol fantasie en overgave. Echt jammer dat je er niet meer bent lieverd.

Hoorde het zojuist. Ik herinner jou als een ontzettend fijne oud-collega en bovenal een heel prettig mens. Ongelofelijk dat je er niet meer bent. Rust zacht Ramón!

Lieve Ramón,

We hadden het weleens over de sociale angst waar we allebei soms last van konden hebben. Je kon bang zijn dat mensen je niet cool of aardig genoeg vonden of dat je teveel ruimte innam. Toch was jij het die steevast vroeg of we samen iets gingen doen toen we elkaar nog niet zo goed kenden. Dwars door je twijfels heen reikte je in allerlei situaties toch altijd uit naar mensen om je heen.



Nu je er niet meer bent zijn het vooral je daadkracht, moed, gulheid en alle liefde die je te geven had die voortleven. Ik zal altijd aan je denken als ik om één of andere reden aarzel om contact te zoeken met vrienden of kennissen. Dan ga ik toch over die interne drempel heen proberen te stappen, omdat ik me herinner hoe waardevol het was dat jij me wél vroeg om samen iets te gaan doen. Dat jij contact met me op bleef zoeken en er altijd was, op feestjes, spelletjesavonden, concerten, festivals, maar ook bij de verhuizingen en klusdagen, zal ik met me meedragen en nooit van mijn leven vergeten. Evenmin als je geweldige, gulle lach waarmee je heel veel harten veroverd hebt, inclusief het mijne.

Ik ben er kapot van dat we nooit meer kunnen lachen samen tijdens een van onze avonturen, maar ik zal altijd met een grote glimlach aan je terugdenken. Bedankt voor alle mooie tijden lieve Ramón.

Heel veel liefs,
Katja

Wat onverwachts en verdrietig dat je er niet meer bent:'(. Ik heb je in de Melkweg leren kennen toen ik er een jaar of 10 geleden als stagehand werkte. Na mijn diensten en tijdens shows waar ik als bezoeker kwam kocht ik mijn biertjes vaak bij jou. Na mijn melkweg tijd kwam ik je nog vaak tegen bij (Melkweg) shows en dingen als de Popronde en Eurosonic. Dan zeiden we kort hoi of knikte van een afstandje naar elkaar. Vorig jaar zaten we na een show naast elkaar in de trein en hadden we een lang gesprek over muziek, festivals, Melkweg en alles daaromheen. Begin dit jaar op ESNS zag ik je (eindelijk) optreden met je band Hoofs en wat was ik onder de indruk van jou als frontman.
Hopelijk ben je op een fijne en muzikale plek en komen we elkaar ooit weer eens tegen voor een hoi, knikje of muzikaal gesprek.

Wat een verdrietig nieuws. Ik merk dat ik de woorden er gewoon niet voor kan vinden.

Heel veel sterkte voor de mensen die hem nu moeten missen.

Rust zacht Ramon.

Als jonge barcollegaatjes zijn we lang geleden begonnen, jij met je vele, ja vele, verhalen, over alle bands die je die week had gezien, en de vele namen die je dan ook dropte, die ik als Melkwegger waarschijnlijk hoorde te kennen, zeker ook opmakend uit jouw grote enthousiasme,
en later, jij barco en ik bedrijfsleider, toen voldeed vaak ook een uitwisseling van “Joheid!” met die brede grijns van jou, en een “Ramonster!” van mij terug. Je brede grijns zag ik voor het laatst nog in de Melkweg een keer, ik denk bij de reunie, ik moest even twee keer kijken, maar een Joheid en Ramonster was zeker weer aan de orde.
liefs,
Jo XXX