Woensdag 29 juni. We zitten met de vrienden in jouw slaapkamer. Waarom zou je nog lijden door de trap af te komen, wij komen naar boven. We zitten nog geen 10 minuten of de glimlach staat in je ogen wanneer je Herman Finkers quote en zegt: “Kanker, dokter? Maar ik heb nooit kanker…”

Je vermogen om ruimte te houden voor de lach zal ik nooit vergeten. Je kalmte, rust, berusting is iets waar ik onmetelijk veel respect voor heb. Het doet me zeer dat je er niet meer bent. Voor Simone, Thijs en Eva, die hun lieve echtgenoot en vader moeten missen. Voor onze vrienden, die een wond in hun hart hebben die maar moeilijk zal helen en ik baal persoonlijk zo enorm dat we niet vaker buikpijn van het lachen zullen hebben over namen, zoals Bin Go.

Rust in vrede, lieve vriend!

Ramon, wat heb ik van je genoten. Grapjes over voetbal, je humor en je knuffels. We gaan je onwijs erg missen

Rust zacht lieve Ramon.

Het komt niet vaak voor dat je met zo'n toegewijde collega mag werken. Wat had ik altijd een lol met je. Altijd fijn om samen te sparren over Beter Horen.
Samen hebben wij het Lagerhuis gedaan als workshop op een Beter Horen dag. Het samen voorbereiden was al een feestje, de uitvoering nog veel meer .

Dag fijne collega, Dag fijne vent!

Bij Ramon voelde iedereen zich snel op z’n gemak. Hij kon dichtbij komen door zijn oprechte interesse en zijn grote gevoel van humor. Ik kan mij niet herinneren dat hij ooit ruzie had, nee, hij had veel vrienden, collega-vrienden. Op kantoor kwamen mensen graag even bij hem ‘buurten’, hij kon overal gemakkelijk over meepraten. Zeker als het over sport, films , muziek of gadgets ging.
Het was heerlijk samenwerken met Ramon, we konden samen goed sparren, brainstormen en zo kwamen we tot mooie nieuwe inzichten die vaak weer een start vormden van een nieuwe training, cursus, workshop of andere activiteit. Tussen de middag even tafeltennissen om het hoofd leeg te maken en dan vaak enorm lachen om flauwe grappen en geweldige anekdotes. En allebei wilden we wel winnen…. Dus ook flink balen als je verloor.
Ramon werd geïnspireerd door het werken met anderen, dat had hij nodig. De lockdown tijdens de corona-pandemie was voor hem een verzoeking.
De afgelopen jaren dat ik samen met het trainersteam mocht optrekken waren kostbare jaren met een prachtig team. Ramon zorgde niet alleen voor sfeer en verbinding, hij was ook een professional die goed in staat was om strategische bedrijfsdoelen te vertalen naar de praktijk.
We waren collega’s, maar het voelde als een vriendschap. Ik ben dankbaar voor de vele mooie herinneringen.
Simone, Thijs en Eva, ik kan niet bevatten wat het verlies voor jullie betekent. Hij sprak altijd vol liefde en trots over jullie. Ik hoop dat alle verhalen en foto’s jullie helpen om de herinnering aan Ramon nog mooier en voller te maken.
Hartelijke groet,
Vincent

Ramon heeft zoveel mensen geraakt, onder andere mij. Het persoonlijke gesprek na de interne opleiding zal mij altijd bij blijven.
Afgelopen september liet hij tijdens een training, op zijn telefoon een foto van zijn prachtige gezin zien. Trots vertelde hij over zijn kinderen en vrouw.
Hij was een prachtig mens en zal verschrikkelijk gemist worden.
Gecondoleerd en veel sterkte toegewenst.

Lieve Ramon,
Wat een groot verdriet voor velen dat jij er niet meer bent en in het bijzonder natuurlijk voor Simone, Thijs en Eva. We hebben elkaar niet persoonlijk gekend en toch ben je geen onbekende. Via de verhalen van onze wederzijdse goede vrienden Ira en Mike hebben we je leren kennen. Met veel plezier werden de vele mooie momenten die jullie samen beleefden gedeeld. Je mooie dochter Eva was onderdeel van onze vakantie vorig jaar. Met Ira, Mike, Lars en Eva op la Ballena Alegre. De jongelui hadden het goed met elkaar en wij ook. We kregen te horen hoe mooi jullie nieuwe woning wel niet is. Het was niet ongebruikelijk dat we tijdens onze ontmoetingen even vroegen hoe het met jullie was. Er was dan altijd veel leuks te vertellen, maar afgelopen maart niet. Je bleek ziek en we zagen het verdriet bij onze wederzijdse lieve vrienden. De vele verhalen die wij gehoord hebben, en die we op Facebook hebben gelezen, zullen nu de dierbare herinneringen zijn waar jouw geliefden straks mee verder kunnen. We weten zeker dat we via de Buijtenhuijsjes over je zullen blijven horen en wensen al je dierbaren veel liefde warmte en steun❤️
Lieve groet,
Roel, Peggy en de kinderen

Lieve Ramon,
Wij hebben jou leren kennen, toen ook wij een onderdeel werden van de Nonnenmate clan... buurtfeest, voetbal kijken, altijd ouwehoeren, gezelligheid.

Kennen, kennen, dat dachten we...
De Gaanderense kermis van 2010, maandagmiddag, Ralf en ik waren er ook..
Na heel veel gezelligheid in de tent liep ik bij de bar tegen een bekende op. We keken elkaar aan en zeiden tegelijkertijd, Heeeeeeeey, kennen wij elkaar niet? Biertje in de hand en we gingen samen raden..... werk, nee joh. Op dezelfde school gezeten?? Waar dan Doetinchem... Neeeee. We wisten het niet. Ondertussen met andere kermisgangers aan de praat, zoals dat daar gaat.. Nog een poging, voor de grap samen geknikkerd? Nee, ik kom niet uit Gaanderen. We hebben dit serieus een half uur volgehouden. Net toen ik dacht, weet je, prima, ik ga Ralf zoeken, komt hij net aangelopen. Lekker nonchalant, een paar biertjes en drankjes voor ons gehaald... zocht je al.. hé Ramon, jij ook hier.... Ik kijk op naar Ramon en denk NEEEEE dit is erg, maar tegelijkertijd kijkt Ramon op, maar dan ben jij... We hebben zo in een deuk gelegen met zijn drieën. We hadden slechts de hele zomer gezamenlijk alle wedstrijden van Nederland op het WK-voetbal gekeken. Dit bleef dan ook altijd wel het geintje tussen ons.. Hé, ken ik jou niet ergens van?????
We gaan je missen lieve Ramon, het is zo oneerlijk.
Lieve Simone, Thijs en Eva heel veel sterkte en kracht voor jullie. We zijn er voor jullie!

Jeroen: ‘Ajax’
Ramon: ‘Ajax’

Zo begon onze dag wanneer we elkaar zagen.

Qua humor aan een half woord genoeg en dan zo serieus blijven kijken dat de rest iets had van.., ‘huh, waar gaat dit over’

We appten nog. ‘Ik kom terug bij Beter Horen Ramon! Dan zien we elkaar in Utrecht (Utreg)’

‘Ik moet het nog zien’, zo schreef je me terug.

Had ik nooit gedacht, hoe kan dat nou dat Ramon hier weggehaald wordt? Maar het is gebeurt en je naasten moeten zonder je verder. Ik kan me nauwelijks voorstellen hoe dat moet zijn.

Daarom iedereen heel veel sterkte met dit enorme verlies.

Jeroen Snel