Hoe onvoorspelbaar kan het leven zijn. De overgang van vreugde naar verdriet is niet in woorden uit te drukken. Het komt zomaar ineens, je ziet het niet aankomen, je hebt er nog niet op gerekend.
Wij hebben meegekregen hoe jullie van elke dag hebben genoten alsof het de laatste dagen waren. Die herinneringen kan niemand jullie afnemen.
Veel sterkte nu en voor de komende tijd.
Annemiek en Piet
2036PG 275

Lieve Annelies, kinderen en kleinkinderen.
Als wij aan Pim denken, denken we al vlug aan Otje of aan onze buurman die met zijn rugzak op naar verre oorden vertrok en samen met Annelies weer voor een hele tijd vertrokken waren. "Goh, volgens mij zijn ze alweer op vakantie" hebben wij meerdere keren tegen elkaar gezegd. Een goed teken want dan heb je van het leven genoten. Een levensgenieter die er samen met Annelies volop van genoten heeft en super trots was op zijn kinderen en kleinkinderen.
Annelies, heel veel sterkte in deze moeilijke tijd.
Anja en Wim

Nooit meer samen Veghel on Ice. Dat is best wel raar, want door jou werd dit mijn jaarlijkse gezellige bezigheid rondom de kerst. Al die blije kinderen, die vrolijke snoetjes, de gezelligheid met de mannen. Pim, ik ga je daar enorm missen.
Veel sterkte voor jouw lieve vrouw, je kinderen, kleinkinderen en overige familie, vrienden en kennissen. De Rotary gaat een fijne man missen in hun midden.
Driss, Vanessa en Fakhry Ouahmar

Wij hebben aan Pim heel dierbare herinneringen.De vele leuke ontmoetingen in Europa via CEPE en de verfbranchorganisatie,veel gezien en veel gelachen.Daarbij de golfuitjes overal in Nederland.Pim de meest serieuze golfer.Altijd na de golf eerst de punten tellen en dan een biertje,lekker eten en een goed gesprek.
Wij zullen hem heel erg missen.

Pim had eigenlijk geen slechter moment kunnen kiezen om in deze bizarre onwezenlijke periode heen te gaan. Eigenlijk ook niets voor hem, want hij hield van mensen. Wat een schok voor ons allen en dan komen de herinneringen aan Pim vanzelf naar boven. Een van de mooiste heb ik aan Pim tijdens de vele toertochten met Joost, Pam, Sander en Gerard. Met name in Zwitserland en Italië. Onze samenstelling was wisselend, maar wij waren altijd met zijn vieren. Pim's kennis over de namen van alle bergtoppen en hutten was enorm en hij had ook altijd direct zijn antwoord klaar. Soms werd jij door Joost gecorrigeerd omdat deze alles opgeschreven had. Ik vond je vooral heel dapper dat je met je grote rugzak en je korte beentjes al die bergen op gelopen bent. Jij had een rustige gang en naarmate we ouder werden, werd er vaker gepauzeerd, tot grote vreugde van Jacky. Je hebt ons een keer enorm laten schrikken door op een helling te vallen en met je lichtgroene jackie te gaan glijden, richting een ravijn. Eindelijk kreeg je houvast en wij haalden opgelucht adem. En of het nog niet genoeg was, gleed Pim even later weer verder richting de bewuste ravijn. Je hebt het toen wel heel spannend gemaakt. Verder hebben we de Dents du Midi beklommen en de foto waar wij op de Hautes Cime staan hangt nog steeds bij mij thuis. Pim het was altijd leuk om je te zien en je kon overal over meepraten, je had overal wel een mening over. Maar de lol die we met elkaar gehad hebben zal ik nooit vergeten.
Pim bedankt voor alle gezelligheid, de Veghelse borrels zullen nooit meer het zelfde zijn, we gaan je zeker erg missen.
Met een traan, Hans Esser