Lieve Wendy,
Gecondoleerd met het verschrikkelijke verlies van je allerliefste, je maatje , je allesie.
Wat een verschrikkelijk bericht, hoe, waarom, waar, wat, zoveel vragen die er eigenlijk niet meer toe doen maar wel door je hoofd rondspoken.
Ik ken Pieter al vanaf de lagere school en we hebben diverse dingen gemeen, met name voetbal, want wat was je fanatiek en verliezen was eigenlijk geen optie. Jaren hebben we samen in het eerste elftal gespeeld en diverse kampioenschappen en degradaties mee gemaakt. Met z'n 5en in de auto naar de wedstrijd, bol jij rijden, ik kijk was het altijd. Heel wat capriolen hebben we uitgehaald. Met z'n 5en (soms 6 en soms 4) naar het voetballen in Engeland of Duitsland, jij regelde het allemaal. 's Avonds zat ik dan met Hans wel eens op de kamer en dan was het van : we zijn weer bedonderd Bol, hij heeft zelf weer de beste kamer, maar dat hadden we er graag voor over want jij was altijd degene die alles regelde en ervoor zorgde dat we weer heel thuis kwamen. In Beesd kende iedereen je, mede doordat je veel thuis kon werken kwam je veel in de winkel en in het dorp en maakte je altijd met iedereen een praatje. Marjan zei vanavond nog, nooit meer "dag mevrouw Bolenius" in de Boons, en nooit meer hee Pietertje.
Nooit meer naar Feyenoord, nooit meer naar de kantine, nooit meer naar Engeland, wat zal ik ,maar vooral, wat zal iedereen jou missen.
Het ga je goed kameraad, you'll never walk alone