Via de krant vernam ik het intens droevige bericht van Peters overlijden. Mijn herinneringen aan Peter gaan terug naar de tijd, dat ik directeur was van basisschool De Lemborgh en meer specifiek natuurlijk denk ik dan aan de carnavalszittingen van de school. Altijd kon en mocht ik een beroep doen op Peter als het ging over de geluidstechnische ondersteuning. Of ik nou vroeg of laat kwam met het verzoek om hulp, altijd kreeg ik te horen: "ik had er al rekening mee gehouden". Dankzij Peter waren de zittingen voor de kinderen, de ouders en de leerkrachten altijd een hoogtepunt in het schoolleven..
Ik wens Nicole, Bart en Jelle en de familieleden heel veel sterkte. Waarlijk een groot gemis voor de Limbrichtse gemeenschap.

Eigenlijk is dit voor mij moeilijk om mee te beginnen. Moeilijk in de zin dat ik niet weet waar ik moet beginnen.
Ik ken Peter al mijn hele leven lang, zelfde buurt en zelfde basisschool waar hij een klas lager zat. De echte relatie als vriend begon heel wat jare na de basisschool. Hoe? Dat was ook zo een onvergetelijk moment voor ons. In juli 1982 stond ik als wacht bij mijn opleidingskazerne in Vught de Lunetten kazerne bijna klaar met m'n dienst aan de poort. En dan ineens hoor ik daar een bekende stem roepen!!

Hey Kleintjens waat mös doe hie?
Ik kijk hem aan en zeg jij moet niet te ver weg gaan nu, ik ben zo klaar en dan ga jij mee eentje vatten in kantine
Lunetten was niet langer 'n rustige saaie kazerne voor mij.
Dit is een van de vele mooie momenten die we samen hebben meegemaakt.
Onvergetelijk!!

Woorden schieten tekort. Wat een klap voor Nicole, Bart , Jelle en de rest van de familie. Ondanks dat ik pas 10 jaar in Limbricht woon en Peter pas de afgelopen jaren goed heb leren kennen, vind ik het niet moeilijk om iets over hem/ons te schrijven. Dit komt omdat hij een markant figuur was en wij beiden over dezelfde humor beschikten. Mijn grappigste herinnering is toch wel de keer dat we samen aan de pisbak stonden, Peter in volle ornaat als Vorst van de Daole. Ik stelde hem de vraag of het in Limbricht mogelijk was om op alle leeftijden prins te kunnen worden bij de Daole. Zijn opmerking was resoluut "tuurlijk wij doen hier niet aan leeftijdsdiscriminatie". Voor de zekerheid vroeg ik het hem nog een keer waarop hij bevestigend antwoordde. Nou dan wil ik mij bij deze opgeven antwoordde ik spontaan. Ik weet niet of Peter ooit water had zien branden, maar op dat moment was dat wel het geval. Hij heeft zeker een half uur om mij heengedraaid met de opmerking dat hij het zo niet bedoeld had. In totale onschuld liet ik hem weten dat dit voor mij een grote teleurstelling was. Wat hebben we hier nog vaak om gelachen. Ook tijdens de 11/11 in Keulen hebben we veel plezier gehad. Veel zinnigs kwam er niet uit onze monden maar daar hadden we mooi schijt aan. Wat zullen de mensen raar hebben opgekeken als we hand in hand door de menigte liepen naar de toiletten omdat Peter anders de weg terug niet meer wist.
Onze laatste gezamenlijke activiteit was de organisatie van de Mansluujstehung in Limbricht. Peter was de initiatiefnemer en wist mij zo ver te krijgen dat ik ook instapte. We hebben vaak bij elkaar gezeten en gefilosofeerd over de invulling van de artiesten, waarbij ook de meest onzinnige voorstellen voorbij kwamen. Gelukkig hebben we samen de premiere mogen beleven samen met Bart en de anderen. Oh wat waren we stiekem trots op het resultaat. Ik heb Peter leren kennen als een warme, betrokken vriend met een overvolle dosis aan humor. Ik zal hem maar zeker ook zijn humor missen.
Peter je hebt een sterke vrouw en 2 super jongens die hun weg in de toekomst zeker zullen gaan vinden.

Nog niet te bevatten, zo plots door dit idiote virus je man, vader, (schoon)broer en vriend te moeten verliezen. Het is nog erg onwerkelijk en super oneerlijk. Ik wens iedereen heel veel kracht om het verlies van Peter een plekje te kunnen geven in het verdere leven.
Mijn herinneringen aan jou -Peter- gaan al vele jaren terug, naar basisschool St. Jozef waar wij samen in de klas zaten, jij 2 weken ouder dan ik werd altijd voor de gek gehouden omdat je op dierendag jarig was, jij vond dat waarschijnlijk minder leuk, maar ik heb. daardoor wel altijd je verjaardag kunnen onthouden :).
In onze middelbare schooltijd en de eerste jaren daarna hadden we dezelfde vriendengroep, samen gingen we de eerste keren op stap, samen de eerste verkenningen meemaken, jij met mijn vriendin en ik met jouw vriend. Met die groep hebben we er heel hard aan getrokken om een jongerensoos in Limbricht op te richten. Van deur tot deur gingen we voor steun en handtekeningen en uiteindelijk is het ons gelukt ! In het huidige scoutinggebouw hebben we jaren soos 't Vaetje georganiseerd. Elke vrijdag was er een activiteit en vaak was jij dan de DJ en speelde je broer met vrienden in de band. De ene keer was er een filmavond, de andere keer een dropping of disco. Wij zelf en de jeugd van Limbricht destijds hebben van die tijd genoten.
De jaren daarna zijn we ons een tijdje uit het oog verloren en troffen we elkaar alleen nog met Carnaval. Je volgde ons op als Prins van de Doale en we gingen samen verder bij de Auwt Prinse maar we zagen elkaar privé niet veel. Jij starte je leven met Nicole en wij kregen kinderen, iedereen had zijn werk en drukke leven daar buiten. Toen ik het management van Kartoesj deed en jij als vaste geluidsman met hen meeging kwamen we weer wat dichter bij elkaar. Beiden hebben we het heel spijtig gevonden toen aan die mooie periode een einde kwam. Samen met Marcel, Nicole en Henk zijn we toen een avond gaat eten en stappen om herinneringen op te halen. Tussen Henk en jou klikte het heel goed en sinds die tijd trokken we weer meer samen op. Inmiddels heb je met Henk en enkele anderen de Mansluujzitting in Limbricht nieuw leven ingeblazen en hebben jullie het afgelopen jaar een eerste succesvolle editie op de planken gebracht. De plannen voor de volgende liggen alweer op de plank. Peet, Mir, Henk en ik gaan al enkele jaren 11-11 naar Keulen. De laatste 2 keer ben je samen met Nicole ook erbij geweest en hebben we ons daar kostelijk geamuseerd. Lachen omdat al die Duitsers zo verbaasd zijn dat we elk liedje van voor tot achter meezingen. Peter, ben ervan verzekerd dat wij Nicole dit jaar weer mee nemen, we drinken daar dan samen een potje bier op jou !
Het ga je goed daarboven !

LS ,
Vele jaren heb ik met Peter gewerkt als collega ''sound-engineer''.
Alles wat we deden was nooit goed genoeg voor onze klanten , maar Peter , inventief als altijd , bracht de ultieme oplossing : We nemen na de klus een biertje en dan ziet de wereld er weer heel anders uit.
Ik woon al 17 jaar in Servie dus heb ik Peter vele jaren niet meer gezien.
Iedere morgen lees ik de krant digitaal dus bereikte mij dit droevige nieuws vandaag.
Ik wens jullie allen heel veel sterkte en ook ik zal Peter nooit vergeten.

Ron Walschot.