Lieve Peet, vrienden en familie,
We zijn nu een week verder en nog steeds kan ik het niet bevatten dat je er niet meer bent. Peet? Onze Peet? De Peter?
Voor velen een begrip in deze samenleving. Niet weg te denken.
Maar de realiteit is hard, keihard. Je bent er niet meer.
Ik ben je zo ontzettend dankbaar voor alles wat je gedaan hebt.
Als klein meisje groeide ik met je op en keek ik tegen je op. Die meneer, die meneer die met mijn mama samenwerkte bij Janny van Roon. Waar ik zelf zaterdaghulp werd op 17-jarige leeftijd. Je hebt mij zoveel geleerd over de cosmeticawereld. Als ik dan weer iets te pips op was gemaakt kwam je weer aan met je terracotta. Hoppatee en de kleur zat erop. Maar ook leerde je mij over de 'echte' wereld. Regelmatig kwamen de drama's aan bod en klapperde ik met mijn oren van de ontzettend mooie adviezen die jij mij gaf. Je hebt mij door een extreem moeilijke tijd geholpen.
We hielpen elkaar en een dag met jou werken was altijd een verademing en garantie tot pissen in je broek van het lachen.
Wat was jij een bruisend, enthousiast, positief en lekker gek persoon. Je was jezelf. Altijd het beste met iedereen voor hebben.
Toen jij je opleiding deed in Haarlem kwam je elke week bij ons eten in Velserbroek. Zag ik je niet thuis dan zagen wij elkaar op de werkvloer, verjaardagen, een uitje van het werk of de welbekende ici feesten.
Waar we schaterend van het lachen, twerkend en jawel jij altijd het beste verkleed van iedereen doorheen dansten.
Uiteindelijk ben ik in Haarlem gaan werken, maar het contact zijn we nooit verloren.
Jij was en bent nog steeds een heel dierbaar persoon voor mij die ik nooit zal vergeten.
Fysiek ben je niet meer aanwezig, maar je zit voor altijd in mijn gedachten en hart.
Peet vanavond heb ik afscheid van je genomen. Ik hoop dat je nu rust hebt.
Liefs en sterkte voor alle vrienden en familie van deze geweldige vent!
Lisa Teske