Het ging Peter eigenlijk nooit snel genoeg. Een eigenschap die op het eerste gezicht op gespannen voet leeft met zijn grote liefde voor het fokken van koeien en paarden, waar het vaak om de lange adem gaat. Hij vond er op zijn eigen wijze z’n weg in. In de begin jaren 90, bijvoorbeeld, baarde hij opzien door, samen met medepionier Theo Griffioen, de proefstierdochters van Jabot, Labelle en Celsius op te kopen en in te zetten voor embryotransplantatie. Het leverde hen een generatie voorsprong op en daarmee ook succes. Fokstieren die in hun naamgeving heel passend Topspeed als prefix meekregen. Nadat de koeien verdwenen op de boerderij op Kie, onder Franeker, stapte Peter net als z’n maat Theo over op de paarden. Friese paarden! In koeienland werd hier enigszins meewarig naar gekeken. Wat moest deze fokkerijrebel in die conservatieve wereld van de Friese paarden? Hoe dan ook, het was genieten toen hij in 2003 z’n beide Modelmerries, Bonita K en Maura in prachtig gareeltuig met koperbeslag presenteerde op de fokdag in Blauwhuis. Uiteindelijk was hem dit toch allemaal te statisch. De Thomas 327-kinderen voor de marathonwagen maakten plaats voor Arabo Maximus. Immers, het moest en kon altijd sneller. En… de nazaten droegen opnieuw de naam Topspeed. Niet verbazingwekkend overigens dat dit onderdeel van de paardensport hem het meeste boeide. Ogenschijnlijk opereerde Peter de laatste jaren in een wat lagere versnelling. Hij genoot zichtbaar van het in alle rust opleiden van weer een nieuw span jonge paarden voor de kar. Evenals van zijn haast dienstbare rol op het jonge paardenbedrijf van Jelmer op Hesens, waar hij met trots de successen gadesloeg. Ogenschijnlijk, want in z’n denken bleef het een kwestie van topspeed. Altijd vooruitdenkend in nieuwe kansen en mogelijkheden. Het maakte Peter een boeiende gesprekspartner aan de keuringsring.
We moeten nu ook veel te snel afscheid nemen van Peter. Jeanette, Mark, Jelmer en Erin veel sterkte gewenst!
Ids & Yvonne