Nooit meer bellen en zeggen,” hallo, met je ergste nachtmerrie, je schoonmoeder”.....of, “hallo, je bent mijn allerliefste schoonzoon”....en dan riep jij, “je hebt er maar eentje”
Wat zal ik dat missen !
Nooit zal ik meer de fout maken om een flesje Ouzo voor je mee te nemen, denkend je een plezier te doen, oepsie, even vergeten dat jij dat niet te drinken vond, maar Annouk er heel erg blij mee was...
Lieverd, zo zijn er zo veel mooie en leuke herinneringen, maar zoals je me zelf zei, ergens komen we elkaar weer tegen en reken er op dat we dan samen aan de Mythos gaan, dat beloof ik je
Dikke kus en knuffel, ik hou van je

Marleen

Lieve Peter, potdomme wat is het leven oneerlijk. Jaren lang, meerdere keren per week lag ik bij je op de bank. Als ik je appte dat het niet ging “propte” je mij met liefde ergens tussen. Je hebt je enorm ingezet om mij te helpen met een chronische code. En met succes. Zonder jou was het niet gelukt. Wat ben ik je dankbaar. En wat hebben we lachen. Jij vooral om mij, aangezien je mij de status memorabelste patiënt gaf. Ik grinnikte altijd dat ik je vaker zag dan mijn dierbaren, zo vaak fixte je dat gekke lijf van mij. Toen ik verhuisde naar Noord-Holland was het afkicken. Een betere therapeut heb ik niet gevonden. Mijn hart gaat uit naar Anouk & Ryan. Jouw trots, waar je zo liefdevol over vertelde. Heel veel liefde, sterkte en geduld met dit enorme verlies.

Lieve Peter,
Dankjewel. Dankjewel voor de fijne gesprekken, het lachen om dezelfde stomme humor, je advies, je luisterend oor, je hulp, je kracht, je vriendschap. Je hebt een indruk achter gelaten die ik mijn leven lang bij mij zal dragen. Ik ga je zo ontzettend missen.

Annouk, Ryan, Ton, wendy en Marcel, heel veel kracht, moed en liefde gewenst de komende tijd.

Soms is er zoveel dat we voelen, maar zo weinig wat we kunnen zeggen

Ik wens jullie veel kracht toe om dit verlies te verwerken

Ik heb helemaal geen foto van jou of van ons samen. Ik kwam altijd veels te vroeg in de ochtend bij jou op de pijnbank. We roddelden, kregen lachbuien, je verzon latijnse ziektenamen zodat een gedraaide enkel ‘iets’ belangrijks leek. Ik heb jou veel te danken. Je was er na de geboorte van Julie toen het lichaam hardlopen wat tegen hield. Je was er ten tijden van de scheiding toen mijn nek de hele tijd vast zat, je was er bij de trainingen van de ultra marathons, voor de misstappen in de duinen, en daarna voor Thijs en zijn zwemrug.

Ik vroeg je altijd op whatsapp ‘ga ik dan dood?’ en je grapte altijd terug ‘ja maar dood gaan wij toch allemaal’. Jij ging eerder.

Peter, het is zo enorm shit. Ryan en Annouk, tot zaterdag en ik hoop jullie te blijven zien.

Aan Annouk, Ryan, Ton en Wendy,
Hierbij wil ik jullie condoleren met het verlies van Peter en tevens heel veel sterkte toewensen. Peter was een kanjer van een man!
De manier waarop hij, maar ook jullie, met zijn de komende heengaan zijn omgegaan was bewonderenswaardig!
Ik heb daar veel van geleerd en ben dankbaar dat ik jullie heb leren kennen, zulke bijzondere mensen ontmoet je niet iedere dag!
Helaas kan ik zaterdag niet komen, maar wees er zeker van dat ik in gedachten bij jullie zal zijn!
Veel groeten, liefs en hopelijk tot ziens!
Frances van Iterson.