Peer is mede voor verantwoordelijk voor geweest, dat wij uiteindelijk in Australie terecht kwamen. En aan de andere kant van de wereld verdwijnen toch veel mensen uit het oog, maar niet uit het hart. Ik heb een aantal jaren geleden nog met Peer contact gehad, wat dingetjes uitwisselen, o.a. over zijn aanstaande pensioen. Eigenlijk moest ik vandaag pas even aan hem denken, toen ik mijn voormalige zakenpartner weer eens sprak. Ik dacht: kom, laat ik eens kijken hoe het met Peer is. En tot mijn schrik zag ik de paginas op internet die ingingen op de problemen die Peer en zijn vrouw hadden met de zorg instellingen... Ik schrok... Dit wist ik niet! Ik kwam zo ook er achter dat hij vorig jaar dus ook over gegaan is... Wow... dat is echt slikken. Peer en ik zagen / spraken elkaar jarenlang niet... Maar hij zal altijd in mijn hart leven als een van de belangrijke mensen die mijn leven richting hebben gegeven. Een bijzonder mens! Een groot hart, een mooi gevoel voor humor en een directheid en laser focus waarbij mensen met lulkoek-verhalen vrij snel ontmaskerd werden. Een authentiek mens. Geen tijd voor poespas, gewoon normaal doen. Hij was onze corporate finance adviseur. Hij leerde mij een belangrijke les die ik nog immer gebruik. Toen wij als aandeelhouders terughoudend voor het punt stonden om te beslissen of we het management ook wilde laten meedelen in de winst en aandeelhouder maken in ons bedrijf zei hij: "Als je niet kan delen, kan je ook niet vermenigvuldigen!" Die les hebben we ter harte genomen. Management mee laten profiteren en niet veel later konden we o.a. dankzij Peer ons bedrijf verkopen en vertrokken wij naar Down Under. Peer had wel een eis. Naast zijn normale fee, moest er ook gegeten worden. En er moest een sigaar komen. Ik zou betalen en Peer zou het restaurant kiezen. En typisch Peer: hij wilde een zak patat oorlog met een frikandel bij Bram Ladage in Rotterdam. Zo zaten we daar. Ik net miljonair geworden. In ons deftige pak. Op een bankje, zij aan zij. Met een zak patat en een frikandel speciaal. En daarna een Cubaanse Cohiba. Peer leeft voort in mijn hart...