Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Op de Vechtsebanen zeiden we elkaar vele keren gedag. Je trainde in de groep van Wim. Ik zag je toewijding en focus, maar in de kleedruimte vooral je vrolijke uitstraling, energiek en vriendelijk. Er was die troosteloze zondagmorgen wedstrijd, grijs met een aangeslagen baan. Je had met het ploegje je trainingswedstrijdje gereden, men droop af, een bijna leeg complex. Jij liep nog uit rond de baan en daar in de tweede bocht hoorde ik jouw aanmoedigingen tijdens mijn rit. Mijn niveau bij lange na niet dat van jou, maar wat mooi hoe je jouw eigen passie en enthousiasme voor het schaatsen ook een ander gunde! Ik bedankte je en weet nog hoe tof ik dat van je vond. Ik denk dat het je karakter kenmerkte.

Nu na vele aanmoedigingen van mijn kant, die je onmogelijk in de volle stadions hebt kunnen horen, lees ik geschokt dat je er niet meer bent en zo verdrietig te lezen dat je zo ziek geworden was.
Ik wens je man, je dochtertje, familie en vrienden alle sterkte toe om zo’n fijn en mooi mens te moeten missen in hun kring! En zeg je dan nu nog één keertje gedag... Dag Paulien. Rust zacht.

Je was een schoonheid voor de schaatssport en sterkte voor de familie en anderen die Paulien lief hadden.

Wat heb ik genoten van deze buitengewone doorzetter en bovenal zeer mooi mens.

Ik heb enorm genoten van je pragtige prestaties en Interviews na een race
Bedankt, Schoombie