Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Lieve lieve Paul,
Precies 10 jaar geleden leerden wij jou en Jel kennen in Thailand. Wij stapten de bus in om te gaan duiken en moesten bij elkaar op schoot gaan zitten omdat er te weinig ruimte was. We raakten meteen aan de praat en het was alsof we elkaar al jaren kenden. Jij en Jel straalden zoveel positiviteit en liefde uit. Jullie spraken zo lief en vol respect over elkaar en vertelden over jullie kennismaking, jullie reizen en jullie liefde voor elkaar en jullie familie. Vanaf die dag zagen we elkaar niet vaak, maar wel op hele bijzondere en waardevolle momenten in jullie en in ons leven. We waren bij jullie bruiloft, waar ik tranen met tuiten heb gehuild toen jij over je kennismaking met Jel vertelde. Hoe het jouw grote liefde is en hoe je om haar hand vroeg. Aan haar vader, die toen helaas ook ziek was. Op de opening van ons hotel waren jullie er ook. Attent als altijd, met een lading kados. We hebben een heerlijke avond gehad met jullie, veel gedronken en gelachen zoals altijd. We wisten niet dat dit de laatste avond zou zijn dat we jou zouden zien Paul. Die volgende ochtend ben jij naar het ziekenhuis gereden en kreeg je het vreselijke bericht dat je ziek was. We waren sprakeloos en kapot van het bericht toen we hoorden dat je de strijd niet hebt gewonnen Paul. We zijn er kapot van. Kunnen niet bevatten dat jij, zo een ongelofelijk positief energiek lief warm mens er nu niet meer is. Dat je vandaag, op Valentijnsdag, je prachtige vrouw bloemen stuurde, zegt alles over jou. En je liefde voor Jel. En de liefde voor jullie jongens. Zo bijzonder ben je, ongelofelijk. We houden van je, van jou Jel en jullie jongens. Voor altijd in ons hart. Heel veel liefde voor jou en alle lieve mensen om je heen, zoals je zo mooi beschreef. Liefs Ed, Us, Lotje & Daantje