Samen met mijn broertje Maurice en Guus hebben wij met zijn vieren jarenlang bijzondere momenten op de tribune bij Roda JC beleefd. We hebben gelachen, gemopperd en vooral veel plezier gehad. En natuurlijk konden wij het niet nalaten om Paul een beetje te plagen. Als Paul tegen ons zei: "ik heb het maar net gered omdat ik nog aan het werk was" dan zeiden wij steevast: "wordt toch een keer tijd dat je een beetje doorwerkt Paul". Deze opmerkingen bleven leuk omdat wij Paul er toch lekker op de welbekende kast mee kregen.
Dit laatste tekent ook zijn instelling qua werk. Ik heb zelden iemand meegemaakt die zo betrokken was en zoveel executiekracht had als Paul. Daarnaast klikten wij gewoon goed met elkaar. Het is in ieder geval een eer voor mij dat ik zoveel jaren met Paul heb mogen samenwerken!

Paul, top kerel. Ik ga je missen en het gaat je goed op je laatste reis!

Paul leerde ik langzaam een heel klein beetje kennen als buurman. Niet alleen maar eenvoudig en makkelijk ....maar....recht door zee en op de man af. De afgelopen tijd Paul meegemaakt tijdens de vergaderingen met de buren. Daar liet Paul zich kennen als een verbinder: oog voor ieders belang en met een oog op de bal het resultaat.
Het is schokkend dat zoveel goede energie en aanwezigheid er nu niet meer is. We gaan Paul nog heel erg missen in Holset.
De familie wens ik heel veel sterkte met het dragen van dit verlies.

Wij hebben Paul vanaf zijn jeugd gekend, in de zwembaden Vaals met zijn vriendinnen.
Hij was altijd vriendelijk en opgewekt en altijd bereidt voor een praatje als wij met onze hond in Holset aan het wandelen waren.
Wij wensen Rosy en de overige familie veel sterkte bij het verwerken van dit grote verlies !
Elly en Jo Ruijters

Geschokt las ik de overlijdensadvertentie .... Paul Brock .... Paul was 1 van mijn eerste studenten die ik mocht begeleiden bij zijn afstudeeronderzoek aan de Maastricht University (destijds nog Rijksuniversiteit Limburg geheten). Maar dat is niet de voornaamste reden waarom ik mij Paul nog goed herinner. Hij verdiende vooral mijn respect omdat hij al een hele opleidingshistorie achter de rug had bij aanvang van zijn studie aan de universiteit. Een echte doorzetter dus, die het niet bij plannen liet, maar zijn plannen ook uitvoerde. Van, ik meen, mavo via mbo en hbo had hij zich tot doel gesteld ook een universitaire opleiding met succes af te ronden. En dat deed hij met verve. En ik mocht daar getuige van zijn. Daarbij was Paul een warme persoonlijkheid. Normaliter houd ik vanuit professioneel oogpunt enige afstand tot mijn studenten en word ik niet gauw 'vrienden'. Dat moet dan maar wachten tot na het afstuderen. Maar bij Paul was dat anders en ben ik nog met hem naar de GP in België geweest. Hij was een groot auto- en F1-liefhebber en had alles geregeld om er een leuke dag van te maken. Bedankt Paul, dat ik kennis met je heb mogen maken. Ik wens alle nabestaanden veel sterkte bij het dragen van dit grote verlies.
Groet, Jos

Mw Baggen en Meneer Brock heel veel sterkte toegewenst met het verlies van jullie zoon Paul.
wenst elke aarts

Lieve Paul,

Soms ontmoet je mensen in je leven, die je op de een of andere manier raken, die je oprecht een warm hart toedraagt. Dit gevoel had ik direct bij jou. Oprecht geïnteresseerd in je medemens, een fijne collega, een levensgenieter, altijd wel iets te vertellen. Over je motor, je huis, je reizen. Dit bericht slaat bij mij echt in als een bom, ik ben er zo verdomd stil van, verslagen....
Het ga je goed op je laatste reis. Dankjewel dat je mijn Obvion-collega was.
Lieve groet aan allen die hem dierbaar waren.
Esther van Engelen.

Beste nabestaanden van Paul,
Het overlijden van Paul slaat een diep gat in de familie. Hij was er altijd, mijn neef. De dingen die ik vanzelfsprekend vond, blijken dat toch niet te zijn. Hij was 2 jaar ouder dan ik. Op de lagere school was dat veel. Later niet meer.
Paul was een kleurrijk persoon, met allerlei passies en een uitgesproken mening. Gek op auto’s en motoren, muziek (vroeger een CD wisselaar in de kofferbak van de auto), reizen en de hond. Een harde werker. We studeerden allebei tegelijkertijd in Maastricht. Ik heb hem wel eens uitgenodigd voor een studentenfeest, maar het studeren ging bij Paul voor. Knap wat hij allemaal heeft bereikt in zijn leven.
Hij heeft ons opgezocht in Gevève, wij hem in Miami. En als ik in Holset was, gingen we wel eens een ijsje eten of regents wat drinken en onze levens bespreken. Als het ‘bronk’ was, dan was hij van de partij en in zijn element.
Ik herinner me nog goed hoe hij mijn jongste zoon vasthield toen hij een baby was. Paul leek ervan te genieten, en mijn zoon ook.
Paul kon vaak wel de humor van dingen inzien. Hij glimlachte vaak om dingen, en schudde dan soms ook zijn hoofd. Hij had ook binnenpretjes... begon dan al te lachen voor hij wat ging vertellen. En als ik iets vertelde waar hij het mee eens was, zei hij “goed zo”.
Ik heb ontzettend veel respect voor de manier waarop Paul met zijn ziekte is omgegaan. Hij had aandacht en belangstelling voor anderen, ondanks zijn ziekte. Dat lijkt me moeilijk om op te brengen, maar Paul deed het zo.
Paul heeft een speciaal plaatsje in mijn hart, voor altijd.
Ik wens jullie veel sterkte de komende tijd en hoop dat jullie veel steun zullen hebben aan elkaar.

Judith