Lieve Patrick,
Mijn grote broer die mij heeft leren stappen, die in de Kikvorsch elk biertje standaard voor me omwisselde voor een mix-drankje omdat je vond dat ik als vrouw geen bier mocht drinken.
Mijn grote broer die op paarden reed, brommers , cross-motors en later in snelle auto’s.
Die mijn scooter opvoerde toen je hem eventjes mee nam en toen zomaar “opeens” 80 reed.
Mijn broer die me ,toen we klein waren, ’s ochtends altijd om 6 uur wakker maakte om glijbaantje te spelen, door onze matrassen in het trapgat te gooien.
Mijn broer die altijd woonruimte voor me wist te regelen als ik weer een nieuw huis nodig had omdat je zo ongelooflijk veel mensen kende.
Mijn broer die me heeft geleerd hoe ik een boot aan moet leggen zonder 2 meter van de kant te eindigen.
Kroegentochten die we in onze jonge jaren samen maakten, altijd met de nodige lol, het feestbeesten heb ik van jou persoonlijk geleerd.
Ook al bleek later dat met elkaar werken niet echt een optie was, ik bleef altijd je zusje en jij mijn broertje die er gewoon altijd was.
En toen opeens een ongeval
Een lange periode in Tilburg,
We hebben elkaar daar veel gezien en gesproken.
Wat een pijn en verdriet.
En opluchting dat je het boven alle verwachting toch gered had.
Toen de hele lange weg terug
Die uiteindelijk te lang voor je bleek
Het gemis van je oude leven, alles wat je kon en nu niet meer
Wat een onbeschrijfelijk verdriet
Nooit meer “Hé zusje” op de app, nooit meer “Hé broertje”.
Keihard.
Wat zal ik je ongelooflijk veel missen lief broertje van me
Je zusje.
