In de eerste plaats wil ik de familie en alle mensen die verdriet hebben om het heengaan van René heel veel sterkte en kracht toewensen.
Op een meer persoonlijk vlak kende ik René eigenlijk pas de laatste tien jaren. Toen hij met zijn studententijd begon, werkte ik al enkele jaren als missionaris in Kenia. Wij scheelden elkaar tien jaar. Na zijn priesterwijding werkte hij vele jaren in de Congo, helemaal aan de andere kant van Afrika. Ik weet ook niet meer wanneer ik hem voor het eerst heb ontmoet. Waarschijnlijk in ons huis in Nairobi in Kenia. Zijn naam dook nogal eens op en het was duidelijk dat hij invloedrijke functies vervulde in het verre Congo. Zijn vele ervaringen daar van oorlog en geweld hebben hem zeker gemaakt tot de milde mens die hij was. Hij was daardoor niet onderuit gegaan maar juist gegroeid in wijsheid en besef van de menselijke tekortkomingen om het zo maar zachtjes uit te drukken.
Toen hij eenmaal voor goed terug was in Nederland, stond hij op een goeie dag hier op de stoep in Schin op Geul. Hij zocht werk. Ik heb hem toen uit eigen ervaring aangeraden hoe hij daarbij te werk moest gaan. Dat heeft hij gedaan en op die manier kwam hij terecht in Banholt met Noorbeek en Reijmerstok. Later kwam daar nog werk bij in Margraten en Oud-Valkenburg. Intussen was hij ook de Vice-Regionaal van de Missionarissen van Mill Hill in Nederland. Die functie bracht ook weer de nodige vergaderingen en andere activiteiten met zich mee. Nadien ontmoetten wij elkaar regelmatig: bij zijn installatie als pastoor te Banholt, bij zijn veertigjarig priesterfeest in Terlinden, bij de regelmatige vergaderingen van het dekenaat waarvan hij tevens bestuurslid was. Zijn gaven bleven niet onopgemerkt. Soms kwam hij gewoon even langs om te vragen hoe het met mij ging. Die zorg en belangstelling waren tekenend voor zijn persoon. Zij ontroerden mij en ik vond die eerlijk en oprecht. Hij was een puur mens, niet geforceerd, het kwam allemaal spontaan en vrijuit, vanuit een helder verstand en inzicht. Wanneer wij voor een feest of bijeenkomst naar ons huis in Oosterbeek bij Arnhem gingen was René gelukkig de chauffeur. Uiteindelijk troffen wij elkaar regelmatig in de Federatie tussen Valkenburg, Oud-Valkenburg en Schin op Geul.
Gelukkig kon hij dat allemaal aan, hoewel hij soms moest toegeven dat het op het laatst wel allemaal een beetje veel werd. Maar hij genoot een goede gezondheid. Het was een rijk leven en hij genoot ervan. Zijn priester zijn was voor hem een vreugde en gaf hem grote voldoening. Het gemak waarmee hij met mensen om kon gaan was voor velen en voor hemzelf een zegen.
René, heel veel dank voor alles, wij en velen met ons zullen je missen. Wij vertrouwen erop dat je ook daarboven niet stil kunt zitten en ons steunt en verder helpt.
Frans Mol, Missionaris van Mill Hill.
Pastoor Schin op Geul.
Moderator/voorzitter Federatie Vallenburg Centrum - Oud Valkenburg - Schin op Geul.
