Woorden schieten te kort, zo jong nog en zo onverwacht. We houden warme gedachten bij Mara's eerste huisarts en wensen zijn kinderen en allen die hem lief waren, veel kracht en mooie herinneringen toe.

Op de Schinkelschool, een lagere school in wat nu Amsterdam Oud-Zuid is, zaten bij mij in de klas 5 buitenlandse kinderen, allemaal jongens: 3 Turkse en 2 Chinese. Pak Lam Chan, voor ons kortweg Chan, was één van die Chinese jongens. Ik herinner me dat ze beiden heel slimme jongens waren en het was voor iedereen richting het eind van de 6e klas (nu groep 8) wel duidelijk: die twee Chinese jongens gaan het ver schoppen.
Maar nooit had ik gedacht dat één van hen niet zo oud zou worden. Ook al heb ik Chan al sinds de lagere school niet meer gesproken, het schokt me dat hij er niet meer is. Het gemis moet voor zijn vrienden en familie kolossaal groot zijn. Heel veel sterkte.
Chan, alhoewel totaal onbewust: jij hebt (met Henry) mij al in de jaren '70 geleerd dat Chinezen geen karikaturen zijn. Dank je wel daarvoor.

Ik heb je nooit gekend, maar mijn vriendin Audrey was heel blij dat ze een geweldig leuke man had ontmoet, jij Chan, helaas heeft het niet lang mogen duren.Ik had je graag eens willen ontmoeten maar helaas is het er niet van gekomen...
Ik kan zo al op de foto zien van je dat je een leuke man was ! Rip Chan