De zonsondergang beklijft, terwijl de donkerste wolk nog over drijft.
En al is het licht nu verdwenen en de duisternis verschenen, Het herinnert degenen,
die altijd achter jullie stonden en zonder wie jullie dit niet konden.
Zelfs door de diepste duisternis weerschijnt jullie licht en verbant het duisterste zicht.
En zie: daar verschijnt een regenboog aan een grasgroene horizon en de zon keert terug, glanzend als een medaillon.
De kleuren van de regenboog veranderen in tranen in onze ogen en brengen kleur op ons gelaat en laat het verzachten, niet langer kwaad.
Want wie gesteund wordt door zoveel mooie mensen om zich heen voelt zich nooit meer eenzaam en nooit meer alleen.
Dankbaarheid is al dat resteert tot het licht voor eeuwig terugkeert.
Aangewakkerd en brandend gehouden door de liefde van Noah om jullie heen.
Nooit meer eenzaam, nooit meer alleen.