Beste ouders en broertje van Niek,
U kent mij niet. Ik woon tegenover de Bergkerk en ik zag een deel van de uitvaart van Niek. Ik zag en voelde aan alles dat dit een heel verdrietig afscheid moest zijn van een jong iemand. Nu lees ik de brief van De Amersfoortse Berg waar 2 van mijn kinderen zitten en kan ik 12 augustus plaatsen. Wat een immens verdriet waar woorden tekort schieten. Dit zou niet mogen gebeuren want de pijn is ondraaglijk. Ik wens jullie gezin, familie, vrienden veel liefs en sterkte en wens jullie een tijd in de toekomst waarin je met een glimlach herinneringen kan ophalen aan Niek. Manon Blansjaar (Emmalaan 15)

Wat een vreselijk verlies en immens verdriet. Heel onwerkelijk als je zo’n vrolijk lief ventje op de foto ziet. Heel veel sterkte voor jullie.

Lieve Mieke, Bram en Gijs,

Wat een gemis hebben jullie te verwerken. Via alle berichtgeving heb ik enorm met jullie meegeleefd. Tot op het laatst had ik er vertrouwen in dat Niek het zou redden. Hij was immers nog jong, en veerkrachtig. Des te groter het gevoel van verslagenheid toen bleek dat het niet zo heeft mogen zijn.
Mijn partner heeft vier keer in kritieke toestand op de IC gelegen, dus ik weet hoe intens het is om tussen hoop en vrees te moeten leven. Je bent erbij, je zit er bovenop, maar je staat ook machteloos. Het contact met de artsen en het verplegend personeel is dan heel belangrijk. Ik heb de dienst voor Niek gestreamd en jullie woorden van waardering voor de medische staf in het ziekenhuis is Ljubljana vonden diepe weerklank bij mij.
Mijn partner heeft het uiteindelijk wel gered. Des te ongerijmder is voor mij het overlijden van Niek. Hij is jullie in de kracht van zijn jeugd ontvallen, en dat is moeilijk te bevatten.
Het afscheid van Niek vond ik heel bijzonder. Naast ruimte voor verdriet over dit grote verlies, hebben jullie de kracht gevonden om er vooral ook licht te laten zijn. Een viering van wie Niek voor altijd zal zijn.

Ik wens jullie veel sterkte en steun aan elkaar.

Margreet Heslinga.