In 2018 kwamen wij naast jullie wonen op nummer twaalf, de afgelopen jaren werden gekenmerkt door je gevecht met de ziekte die je er uiteindelijk toch ‘onder’ heeft gekregen.

Zo af en toe troffen we elkaar en de kenmerken van de gesprekken die we hadden zie ik terug in de andere reacties: recht door zee en kraakhelder. In een ervan stelde je ook dat ‘ze een Kruijer er niet zomaar onder kregen’, strijdlust is iets wat je voor mij typeerde. Helaas heeft het niet zo mogen zijn en raakt de Voert een fijne vent en een goede buur kwijt.

Voor Astrid en de kinderen een groot verlies, veel sterkte voor jullie in de aankomende periode, we zijn altijd in de buurt...

Liefs,
Gerard, Liza, Luuk, Nika, Jenna en Livia

Lieve Pappa, lieve opa, wij houden van u.
Dank u wel.

Nico heb ik leren kennen op Curaçao. Hij was de gedreven trainer van het vrouwenvoetbalelftal. Wij hadden daar een fijne tijd met elkaar. Later hebben we, nadat hij dokter was geworden, elkaar weer ontmoet en als dokter heeft hij mijn overleden echtgenoot Henk, weer zeer gedreven, motiverend bijgestaan. Ik zal hem niet vergeten. Heel veel sterkte komende tijd. Dora v.d Hooff, den Helder.

Ik herinner me dokter Kruijer als een ‘no nonsense’ marine-arts en daarom was ik altijd blij dat wanneer ik een afspraak met een arts wilde dat die arts Nico Kruijer was; eerst op Curaçao en later in de Centrale ziekenboeg Den Helder. Zijn gemis zal groot zijn. Gecondoleerd en veel sterkte toegewenst voor zijn familie, vrienden en (oud-) collega’s!!

Beste dokter Nico ,
Ik weet nog dat ik pas werkte op de crisisafdeling in Hoorn.
En dat een van jouw patiënten door de ambulance werd opgehaald van de afdeling .
Het was een patiënt die overgeplaatst werd naar een andere locatie .
Bij het helpen van deze patiënt om met spullen goed en wel te vertrekken.
Had ik er niet aan gedacht om jouw hiervan op de hoogte te stellen ( te laten weten dat de patiënt zou vertrekken).
Niet veel later kwam jij op de afdeling en vroeg naar die betreffende patiënt .
Mijn mededeling dat patiënt was vertrokken met de ambulance, viel niet goed.
Want zo liet jij mij weten , geen van jouw patiënten wilde jij laten vertrekken zonder hen een handdruk ,laatste gelukwens enz. te hebben gegeven.
Jouw blik en toon terwijl jij dit toen uitsprak , raakte mij .
Natuurlijk had jij gelijk en was ik ernstig in gebreke .
Maar belangrijker nog ,mede door dit voorval en andere standaarden die jij hanteerde werd ik er op gewezen. Dat zorg pas helend kan zijn wanneer deze gedragen wordt door de waarachtige wijze waarop wij ons als mens in relatie tot elkaar positioneren .
Beste dokter Nico ,
Ik kan jou fysiek niet meer een handdruk geven .
Maar doe wel een symbolische handreiking ,een laatste aardse groet.
Waarmee ik geen afscheid /afstand neem van hetgeen ik van jou heb mogen leren.
Dat zal ik in mijn hart meedragen en koesteren .
Ik wens jouw vrouw Astrid , (klein)kinderen en naasten veel sterkte toe

Recht door zee. Zo herinner ik me Nico. Voor zijn patiënten. Zorgen dat zij weer gezond worden. Of gezond blijven. Soms wat onorthodox waren je methoden en indringende preventieve adviezen aan individuele militairen en eenheden. Je doel was altijd het beste voor hen die aan je zorg waren toevertrouwd. Menigeen heeft uit deze toewijding iets kunnen leren. Te vroeg ben je heengegaan van je dierbaren. Rust zacht. En familie heel veel sterkte toegewenst.
Rob

Beste Astrid en familie,
Gecondoleerd met jullie grote verlies. Nico heeft een grootse indruk achtergelaten bij het GGZ. Bij zijn collega’s en patiënten. Hij werkte al jaren niet meer op de kliniek, maar nog altijd zijn er patiënten die (positief) aan hem refereren. No nonsens, zei onomwonden waar het op stond, altijd met de intentie er het beste voor iemand uit te slepen, hart van goud. Hij ging door het vuur voor zijn patiënten. We hebben altijd fijn contact gehad, over ons wel en wee, ook toen we geen collega’s meer waren. Zal hem gaan missen.
Veel sterkte gewenst.
Esmée Arredondo