Lieve Nick.
Vandaag alweer je geboortedag, je had 13 moeten worden, dezelfde leeftijd als Joyce nu.
Zomaar alweer een jaar voorbij zonder jou, wat gaat de tijd toch snel he.
Vooral voor je moeder die je nog steeds heel erg mist en vaak daarom juist heel verdrietig is.
En een waar gemis voor die kleine Mitch, die je niet eens heeft gekend.
Hoe is het toch mogelijk tegenwoordig dat er steeds meer mensen zijn die heel makkelijk oordelen over andere mensen, terwijl ze niet eens weten hoe het precies zit.
Ze zien van alles, maar doen niks.
Ze horen van alles, maar luisteren niet.
Ze praten van alles, maar zeggen niets.
Ze voelen van alles, maar doen er niks mee.
Ze lachen van alles, maar hebben geen plezier.
Het volgende gedicht kwam ik tegen op het internet :
Vrienden zijn er om je te steunen.
Om je te troosten en tegen ze aan te leunen.
Vrienden zijn er om je te helpen.
Die jouw pijn even doen verhelpen.
Vrienden zijn er om jou blij te maken.
Om jouw kwaadheid weg te kraken.
Vrienden zijn er om jou lief te hebben.
En zullen alles voor je over hebben.
Vrienden zijn er om jou nooit te bedriegen.
Vrienden zullen ook nooit tegen je liegen.
Vrienden zijn er om jou tips te geven.
En ze zullen alles wat je gedaan hebt kunnen vergeven.
Ware vrienden leer je kennen met de tijd.
Want ook al doe je iets verkeerd ze willen je niet kwijt.
Lieve Nick, je moeder is een bijzondere vrouw, zoals je zelf wel weet, jammer is het dan dat ze vaak bijna alleen staat, met al haar angsten en verdriet en bijna niemand haar begrijpt, bijna niemand haar steunt, bijna niemand haar helpt.
Als jij haar helpt vanuit de hemel, help ik haar hier op aarde, laten we samen proberen om haar ietsje meer gelukkig te maken ok kanjer.
Veel liefs !!! Bennie
