Lieve Natas, waar moet ik beginnen .... er is zoveel wat door mijn gedachten gaat, het besef dat steeds meer doordringt wat er niet meer is :-( Je weet pas wat je mist, als iemand/het er niet meer is. Nou dat klopt!! Nooit meer samen lachen, huilen, kletsen, nooit meer jou heerlijke roti en maiskoekjes, nooit meer "zeuren" over hoe "zwaar" we het soms hebben met onze mannen, nooit meer die wereldreis naar Haaksbergen, nooit meer samen naar Marco, nooit meer in het zwembadje in je tuin, nooit meer ...........niets. Wat rest is de herinnering aan deze onvergetelijke momenten, en nog veel meer dan dat. Wat was jij een powervrouw, je stond voor iedereen klaar en vergat jezelf daardoor weleens. En als je iemand in je hart had gesloten, bleef hij/zij daar zitten, tenzij diegene het wel heel bont had gemaakt. Jij zat en zit in mijn hart, en dat was wederzijds. Het afgelopen jaar helaas te weinig live contact gehad, door de omstandigheden, maar dat kon onze vriendschap hebben. Heel dankbaar dat ik afgelopen zaterdag , je nog even heb mogen zien en heb kunnen spreken. Lieve Natas, bedankt voor alles. Dikke kus, rust zacht mop xxx