yo moossie, het is nu al een maand geleden dat je ons hebt verlaten. ik snap nog niet helemaal dat ik je stem nooit meer hoor. elke keer die kraan open, ik word soms niet goed van mezelf, daarom is het fijn dat ik je af en toe een brieffie kan schijven, al gaat het soms helemaal nergens over. ik ben hard bezig om mezelf te verdrinken in het verdriet, maar ik weet dat jij zoiets nooit goed zou vinden. dus bij deze ,ik beloof je dat ik sterker zal worden, maar vaak wordt het mij teveel, eerst martha verleden jaar en nou jij weer. hoeveel kan een mens hebben? omdat ik altijd maar klaar sta voor een ander, vergeet ik mijn eigen sores. en ja wat raar ik kom mezelf nu dubbel en dwars tegen. dus wat doe ik, ik ga de pijn die ik over jou verscheiden heb, dat ga ik een plekje geven. dat van martha probeer ik ook te plaatsen. ik zie mijn hart als een grote doos, met allemaal kleine vakjes, en in al die vakjes verberg ik de ellende die een mens kan overkomen. die doos is zo langzamerhand te vol opm dicht te plakken. maar er is nu nog een vakje open voor jou, ik probeer jou daar in te verstopppen, en als ik het even niet meer zie zitten, kom jij uit dat kleine vakje en kletst mij weer uit die bodemloze put. zo stel ik mij dat voor. help me max, help me vanuit jouw sterke geesteswereld, ik weet dat jij daar bent aangekomen. geef mij een seintje. laat mij weer geloven is alles wat goed is, want soms is alles zo zwart om mij heen. laat mij het licht weer zien. ei mis joe, je sussie