Lieve Mootje,

Jeetje zit ik op jouw gedenkplaats te schrijven echt geen woorden voor maar gelukkig zoveel mooie herinneringen en dankbaar voor de tijd die we hadden.

Je leren kennen als onze 1e buurvrouw, wat begon als een praatje op de galerij of op het balkon groeide uit tot een hele innige vriendschap. We wisten het altijd meteen als je vader of je ouders er waren want niemand kon zo ramen zemen als je vader en we roken dan meteen de gebakken spekjes voor de andijviestamppot want die kon het hele jaar door. Als het mooi weer was en ik Dylan bv in zijn badje deed konden wij door het open raam uren kletsen. Toen je ter ontspanning veel moest wandelen werd onze Bella ook jouw deeltijdhond en wat ging ze graag met je mee. En toen wij een 2e kindje wilde gingen wij verhuizen, geen buurtjes meer maar de vriendschap bleef.

Gek was je ook op Romy en wat verwende jij onze kids toch altijd menig leuk uitje door jou leren kennen zoals geitjesboerderij Geertje of die leuke plek in het bos vlakbij een pannenkoekenhuis. Zoveel lol samen gehad met o.a. de hoogtepunten naar de verjaardag van Dikkie Dik, of naar de komst van Puck op de oude Sesamstraat, als Mootje kwam was het al zo erg dat de kids meteen naar haar tas keken en mooi dat je dat vond.

En toen was daar ineens Joop wat waren jullie verliefd zeg, zo blij voor jullie. Nu ging jij verhuizen maar naar wat een mooie en gezellige plek. Weet nog goed dat opa (vader Joop) op een verjaardag vroeg Diaantje wat denk jij zal er een kindje komen nou daar twijfelde ik geen seconde aan zo leuk en zo lief als jullie o.a. voor Dylan en Romy waren. En ja hoor daar was jullie kanjer, jullie prinsesje Bo en wat een schatje en wat mooi om jullie te zien.

Je was een geweldige moeder alleen Bo haar haar leren vlechten heb ik opgegeven dat was onmogelijk, maar wat konden wij nu meegenieten met alles mee naar baby zwemmen, Bo haar verjaardagen, naar de dierentuin enz en als klap op de vuurpijl jullie geweldige trouwdag wat een eer om deel te mogen nemen aan deze super liefdevolle dag en wat straalde jullie!!

En toen was daar vorig jaar dat zwarte telefoontje en bracht je zulk vreselijk nieuws en meid wat een respect wat heb jij gestreden maar helaas was het een oneerlijke strijd maar nu heb jij rust en lijdt je niet meer, wat gaan wij je ontzettend missen!!

Jouw schatjes Joop en Bo, je ouders, je familie en andere vrienden willen we ontzettend veel sterkte met dit vreselijke verlies wensen.

We zullen je nooit vergeten en altijd van je blijven houden,

liefs,

Diaan