hoi mama'ke hier zijn we dan 05/01/2011 2 jaar geleden waren we alles in ordde aant het brengen om naar mij te komen, heb het nog steeds zo moeilijk dat die tijd zo kort was bij ons thuis, ik mis je nog zo mama, en nog steeds stel ik me de vraag of je besefte wat ik voor je deed die laatste weken, want ook voor mij viele die dagen zwaar, maar dat valt in het niets met wat jij moest doorstaan, en dan nog bepaalde mensen die over je praate waar je bij was en dachte dat je hen toch ni begreep wel mama jij zou waarschijnlijk nu vanalles proberen om bepaalde banden terug aan te halen, maar soms is genoeg genoeg he, en voor mij is het dit dus, nu staat het echt vast he nu ben ik echt nog alleen want "familie" zie ik NU NIEMAND meer, de enige familie dat ik nog heb is men eigen gezin, doet het pijn nee maar wel het idee alleen te zijn, tuurlijk zijn er vrienden en kenisse maar dat is anders, het gedacht maakt me bang, maar ik had het kunne weten he, bepaalde mensen hebben nu wat ze willen, oh mama kon je nog maar even hier zijn ik zou men hartje zo kunnen luchten en het zou zoveel goedmaken voor mezelf, wanneer kan ik jou heengaan plaatse mama WANNEER want ik ga er aan kapot, ik weet het je zult denken houd je dan niet zo sterk naar de buitewereld maar dat ben ik he mama en dat heb ik niet van een vreemde he
mama ik hou van jou