Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Ergens in de jaren '80 was Misha gestrikt voor een soloconcert in de Burg Zaal, door het Rotterdamse International Jazz Festival. Hem interviewen mocht, maar dan wel in de auto, heen en weer. We hadden thuis in Amsterdam afgesproken. Bij zijn voiture aangekomen, bleken de deuren los, en de sleutel nog in het contact. 'Iedereen mag elke dag een stukje in m'n auto rijden', verklaarde hij, 'mits hij 'm weer op dezelfde plaats terugzet. Er ligt ook wel eens een zwerver op de achterbank'.
Tijdens de heenrit informeerde ik naar geruchten over Fluxus-achtige optredens, met de suite voor piano, cello en een door dames in juten zakken op te tuigen kerstboom. Evenals naar vleugels die hij als opmaat pesterig placht af te stoffen. Hij was zogenaamd alles vergeten.
In de volgepakte Burg Zaal haalde hij niet een stofdoek te voorschijn, maar twee keisteentjes waarmee hij een hommage bracht aan Afrikaanse, percussieve tradities. Nadat de in zwart leer gestoken, Rotterdamse jazzers de zaal kankerend hadden verlaten, zette Misha alsnog in voor een memorabel recital. Het zou nog jaren duren voordat hij hier terug mocht komen. Misha, die zijn kat een hoogst interessante pianist vond, genoot van alle misverstanden rond zijn persoon en spel. Hij liet zich niet graag kennen. 'Moeten ze zelf weten.'
Toch wist hij zich moeiteloos te vestigen als een internationaal erkende, moderne jazzpianist. In 1994 bijvoorbeeld, door eigen composities op de Avant-cd Who's Bridge, met bassist Brad Jones en drummer Joey Baron. In 2007 was een Northsea zaal in Rotterdam nota bene als Europese pianosalon ingericht. Daar toonde Misha zijn kunnen, temidden van grootheden als Stan Tracey en Martial Solal. Begeleid door bassist Greg Cohen en slagwerker Ben Perowsky gaf hij een weergaloze interpretatie van de Weense revuehit Just a Gigolo. Om een traan bij weg te slikken, zo mooi. Complimenten na afloop wuifde hij weg. 'Tijd voor 'n biertje.'
Vanuit Curacao: tabee makker, we zullen je blijvend missen!

Herbie Nichols, Duke Ellington tributes - ICP - Trio - Duo with Han Bennink, Piano Solo. Prachtige hoogtepunten, onvergetelijk, dank je Misha!

1 Ik heb op het Sweelinck Conservatorium les van Misha gehad in contrapunt, onafgebakende ideeënstromen en aan- en afwezigheid.
2 Ook in die tijd las ik een artikel in Vrij Nederland over zijn goede vriend K. Schippers over het Taoïsme, een Chinese levenshouding die veel overeenkomsten vertoont met Misha's gedachtenwereld. Het niet of wel duiden van rituelen, de Westerse antropoloog in verwarring achterlatend. Misha gaf niet of wel betekenis aan muzikale conventies, zijn luisteraars in gefascineerde verwondering achterlatend. Zijn 'dinsdagmening' was anders dan zijn 'donderdagmening'.
3 Tijdens zijn soloconcert in Frascati, die op de CD Mix verscheen , speelde hij iets waarmee hij het voorafgaande als het ware "uitgumde", een magisch moment. Voor mij het bewijs dat hij de enige echte instant composer is/was , wij 'anderen' zijn slechts improvisatoren.
4 Het concert met Han, Ernst en Bud Shank in het BIMhuis, waarbij de Amerikaan dacht de touwtjes in handen te hebben. Niet autoritair, maar toch beslissend wees hij af en toe Han en Misha het podium af. Misha kwam op één zo'n moment naast mij zitten op de blauwe banken. Ik zei: "dat is je reinste 'wu wei', Misha". Hij keek me stil aan, bleef nog even zitten en stoof terug naar het podium, om op de plek waar je vaak een pianosolo verwacht, géén solo te nemen.
Misha, dank voor het vele wat je mij en anderen gegeven hebt.
Michiel Scheen

Mischa articaly filled in the notes and emptiness in an adventurous, humoristic and very authentic way. He inspired many of us Bim-musicans and other people in adiances.
Michiel Czn. Dhont / Jazz Double Bass player / Bim.

WOEF! dank je misha

De eerste keer dat ik Misha hoorde was 45 jaar geleden. Hij speelde samen met Han een misvormde blues. Vanaf dat moment veranderde mijn oor voor muziek rigoureus, en voor altijd! Ik kan in m'n herinnering nog bijna horen hoe absurd goed het klonk. Die vrijheid van denken nam Misha ook mee naar het Amsterdam's conservatorium waar hij op een dag les gaf in contrapunt op geheel eigen wijze: " vandaag gaan we het contrapunt bepalen van dit akkoord ten opzichte van ........deze passerende vrachtwagen." Een les om nooit te vergeten. Ineens begreep ik wat contrapunt betekende! Wat een voorrecht om deze man gekend te hebben, om zijn muziek te kennen. Wat een rijkdom aan ideen heeft hij zovelen geschonken. En zoveel inspiratie. Ik denk met grenzeloze dankbaarheid aan hem.