Mirjam was de derde in ons gezin van 8 kinderen.
Als kind was ze ondernemend, leergierig en avontuurlijk, een spring in het veld. Een meester van de lagere school zei dat het een wonder was dat Mirjams stoel nog 4 poten had. Ze was meestal in de in de weer met vriendinnetjes en had altijd een blos op haar wangen. Daarnaast deed ze aan turnen en speelde piano.
Mirjam was in haar kindertijd dol op haar pop Bella en heel zorgzaam voor haar kleinere broertjes en zusjes. Toen we klein waren voerden we vaak toneelstukjes op voor onze ouders en Mirjam nam dan meestal de regie.
Mirjam was niet snel bang maar van onweer moest ze niets hebben. Dan kroop ze het liefst bij een zus in bed. Ze praatte trouwens vaak in haar slaap en dan kon je haar helemaal uithoren over haar avonturen.
Als tiener was Mirjam avontuurlijk en zocht ze de grenzen op. Ze wilde al jong haar eigen boontjes doppen, en met haar HAVO diploma op zak ging ze op kamers en begon aan een opleiding bij Schoevers, waar ze goede herinneringen aan had, vooral aan spijbelen in Delft met Mies. Desondanks haalde ze haar diploma en was de snelste typiste van de opleiding. Na Schoevers begon haar werkende leven bij Luba Uitzendbureau. Daar klom op tot directiesecretaresse en rechterhand van Rob Mantel, de oprichter van Luba, en later van zijn opvolger Marriëtte Barnhoorn. Toen Marriëtte ernstig ziek werd stelde ze Mirjam aan als haar testamentair executeur.
Wat Mirjam allemaal gedaan heeft in haar leven is werkelijk teveel om op te noemen: naast haar werk voor o.a. Luba, het Alrijne Ziekenhuis en de Vruchtenburg, was ze ook eigen ondernemer, gemeenteraadslid, deed aan stervensbegeleiding en haalde tussendoor ook nog even een bachelor pedagogiek. Ze was tot het laatst nog actief op Linkedin, waar ze zich aanbood als personal assistent for a day.
Sportief was Mirjam ook: een tijdlang speelde ze rugby en later squash en en was hierin bloedfanatiek.
Toen Mirjam zich eenmaal wilde settelen trouwde ze een knappe, intelligente man (met krullen), met een bruiloft met alles erop en eraan. Ze kreeg 2 prachtige dochters en een fijn huis. Toen haar huwelijk stuk liep viel dat haar enorm zwaar, maar ze maakte er het beste van. Een citaat van haar op Schoolbank luidt: "Mijn leven volgens plan? Dacht het niet, maar dat maakt het leven juist zo leuk!"
Als betrokken persoon stond Mirjam altijd voor anderen klaar. Met haar ervaring en organisatietalent heeft ze velen onder ons persoonlijk geholpen, zelfs toen ze al heel ziek was. Ze hielp met het organiseren van een huwelijk maar trad ook op als mediator bij echtscheidingen. Ze hielp je om papieren of om financiën op orde te krijgen of met een perfecte sollicitatiebrief schrijven. Behalve dat ze anderen met raad en daad bijstond, bood ze ook een luisterend oor. Ook al had ze een mening die ze niet onder stoelen of banken stak, ze veroordeelde uiteindelijk iemand. Een paar weken geleden nog schreef ze de volgende reactie op LinkedIn: "Een beetje een kwestie van leven en laten leven en in staat zijn iets voor een ander te kunnen doen maakt je veel gelukkiger dan wanneer alles om jou draait".
Onze moeder zei vroeger dat Mirjam zo intens leefde dat haar potje energie sneller op zou raken. Ze was altijd druk, bezig, of onderweg. Mirjam wilde alles uit het leven halen wat er in zat. Daarom was het voor haar een enorme uitdaging toen ze ziek werd en haar wereld steeds kleiner werd. Al jaren was ze veel zieker dan ze zich voordeed, maar dat vergat je als je met haar sprak omdat ze altijd positief en vol levenslust was. Ze was een ongelooflijke doorzetter en ging niet zielig zitten doen. De dingen die ze nog kon doen, zoals etentjes, boottochtjes, zwemmen, en zelfs pas nog een bezoek aan Marije en Ben in Amsterdam, zag ze als cadeautjes. Wij als broers en zussen zijn Mirjam dankbaar dat ze de laatste jaren veel voor onze vader heeft betekend toen ze beiden fysiek beperkt waren, door dagelijks telefonisch contact en bezoek wanneer het mogelijk was.
Als loyale vriendin had Mirjam met diverse vriendinnen al tientallen jaren hechte vriendschap. Wij zijn haar vriendinnen dankbaar voor wat zij voor haar hebben betekend, met name de laatste jaren.
Nienke en Marije, de drijvende motor om door te zetten ondanks haar ziekte waren jullie. Ze heeft het zo lang volgehouden om er zo lang mogelijk voor jullie te zijn. Mirjam was megatrots op haar twee slimme meiden en op alles wat jullie nu al bereikt hebben in jullie leven. Jullie moeder wilde dat jullie ieder je eigen leven ten volle zouden kunnen leiden zonder dat haar ziekte een belemmering voor jullie zou zijn. Dat was haar bewuste keuze. Maak er het beste van, zorg goed voor jezelf, voor elkaar en voor de mensen die jullie dierbaar zijn. Mirjam, zoekend naar woorden over jou, nu je er niet meer bent, komt er zoveel moois naar boven, je hebt je zo ingezet voor een waardevol leven, voor jezelf en voor de mensen om je heen.
Het gemis is al zo voelbaar. Dankjewel lieve zus. Rust zacht.