De Brug,

Breng mij weg tot aan de brug,
Ik ben soms bang om daar alleen te staan.
Als we daar zijn, ga niet direct terug,
Maar wacht totdat ik overga en zwaai me na,
Dan voel ik mij heel veilig en vertrouwd.

Breng mij weg tot aan de brug.
‘k Heb geen idee hoe diep het water is,
De overkant lijkt soms zo ver,
Je kunt de oever hier niet zien.
Zo ver het oog reikt zie ik mist,
en twijfel aan het verder gaan.

De angst voor de dood is
als angst voor het leven,
wat nieuw is lijkt te groot
om het oude op te geven.

In de diepte van mijn verlangen
ligt kennis van het nieuwe leven,
zoals een vlinder al weet heeft van het vliegen
in haar donkere cocon.

Breng jij mij tot aan de brug?
En ga dan niet te vlug terug.
Zwaai me na
als ik er over ga.
Een heel klein duwtje in de rug
Is alles wat ik nog verlang van jou.

Dank voor je liefde en je trouw.
Ik ga nu gauw,
Want het begin is reeds in zicht:
Ik voel de warmte van een licht…..