Lieve familie,
21 januari jongstleden was Mila bij de boekbespreking van de leeskring in Oostrum, waarvan ik begeleidster ben. Samen hebben we hartelijk gelachen om de aantekeningen die op dat moment zoek bleken, de hilariteit duurde wel even aan.
We hebben die avond afscheid genomen niet wetende dat dit onze laatste ontmoeting zou zijn. Op 3 maart waren we weer met de groep samen en hoorden we dat jij, Mila, die dag en je familie het slechte nieuws hebben gehoord. Nu 6 weken later komt het droevige bericht van jouw heengaan.
Ik heb Mila ontmoet een aantal jaren geleden als lid van de leeskring. De grote betrokkenheid en belangstelling voor het wel en wee voor mij en de andere dames zal me bij blijven, evenals de duidelijke mening over de boeken. We hebben samen genoten van de vele jaarlijkse uitstapjes, onder andere vorig jaar naar Nijmegen en twee jaar terug met z'n allen met de trein naar het huis van Jan Six in Amsterdam.
Mila we zullen jouw aanwezigheid missen in de groep, het zal altijd anders zijn.
Ik wens de familie veel sterkte deze dagen en om in de komende tijd dit grote verlies een plek te geven.
WEGGAAN.
Weggaan is iets anders
dan het huis uit sluipen
zacht de deur dichttrekken
achter je bestaan en niet
terugkeren. Je blijft
iemand op wie wordt gewacht.
Weggaan kun je beschrijven als
een soort van blijven. Niemand
wacht want je bent er nog.
Niemand neemt afscheid
want je gat niet weg.
RUTGER KOPLAND
Tot ziens
Marije Freriks. Well