Niemand kan accepteren
Dat jouw geliefde door een ziekte dreigt heen te gaan
Want dan voel je je machteloos
En wil je pal voor haar blijven staan

Maar helaas lukt het dan niet
En blijf je achter met steeds weer lege handen
En mis je die sterke knuffels
En voel je hoe sterk ze waren, die banden.

De enige troost waar je dan zelf mee moet leren leven
Is de gedachte dat zij nu pijnloos is
Maar dat je haar niet meer kunt aanraken
En kijk je het duister in, met dat grote gemis.

Positief geloven hoe moeilijk ook
Dat geeft weer kracht om verder te gaan
En in je hart aan haar blijven denken
Al lijkt dat nu nog alsof dat niet kan bestaan

Zij blijft die energie steeds weer aan je geven
Al weten wij nimmer hoe dat kan
Laat het dan ook toch maar gebeuren
Zij zal alleen maar terugdenken aan haar lieve man


Een arm om jullie heen van Kees